Episode Transcript
[00:00:06] Speaker A: Aanstaande zondag is het in veel kerken Israëlzondag. Het onderwerp Israël ligt erg gevoelig in de kerk. Wat betekent Israël voor ons als christenen en wat is het bijbelse fundament daarvoor? Wat leren we als kerk als we teruggaan naar het begin van de Bijbel? Israëlzondag wil ons helpen om die lijnen opnieuw te ontdekken. Hoe God trouw blijft aan zijn volk en hoe wij als kerk daarin mogen delen. We bespreken dit allemaal met dominee Henk Poot. Henk, van harte welkom in de uitzending. Israëlzondag, dat is ontstaan, ik meen in 1949 in de protestantse kerken in Nederland. Wat is de reden dat veel kerken komende zondag, eerste zondag van oktober, Israëlzondag vieren?
[00:00:48] Speaker B: Ik denk dat het een goede traditie is die in de kerken bewaard gebleven is. Ik denk wel dat het heel belangrijk is om de accenten goed te leggen. Het is geen zondag waarin we met elkaar als kerkenaars even Ons oordeel over Israel uitspreken, ook niet in het licht van de hedendaagse politieke ontwikkelingen. Dat vinden sommigen heel moeilijk, anderen vinden dat veel minder moeilijk. Maar het gaat erom dat we ons bewust zijn als gemeente van Jezus Christus dat God trouw is aan zijn volk. Hij heeft met dat volk aan het Schelfzee gestaan. Hij heeft met dat volk een hele lange geschiedenis gehad.
Vanuit dat volk zijn de apostelen en profeten gekomen. De Bijbel is in Israël ontstaan. Hij heeft dat volk geformeerd, zegt hij, tot mijn eer. En eeuwenlang waren zij de enige in deze wereld die God eerde. Jerusalem, zeg ik weleens, was de enige plek waar het licht aan was. En het is Israël geweest die ons bekendgemaakt heeft met de God van hemel en aarde.
[00:01:53] Speaker A: Je zegt, dat is eigenlijk de kern waar het om draait tijdens Israëlzondag.
[00:01:57] Speaker B: Precies. Ik denk dat... In zekere opzicht gaat het op Israels Zondag over onze identiteit en over ons wezen en niet dat we op de tribune gaan zitten en met elkaar nou zeggen, wat zullen we over Israël zeggen.
[00:02:11] Speaker A: Ja, daar gaan we zometeen verder dieper op in. Tegelijkertijd, er is, of we het nou leuk vinden of niet, en we vinden het niet leuk, er is een oorlog gaande tussen Israël en Hamas in Gaza. Is Israël zondag deze keer juist een polariserende of toch een hoopvolle dag volgens jou?
[00:02:30] Speaker B: Het is me net natuurlijk hoe je het aanvliegt als ik het zo mag zeggen. Voor mij persoonlijk is het een Een hele rijke dag, omdat je, als het gaat over onze identiteit, dan ontdek je als je weer bezig bent met Israël, dan ontdek je dat Jezus meer is dan degene die mij leert hoe ik behouden word, hoe ik een beter mens word, dat hij helemaal, dat alle beloften van God voor deze wereld meekomen en dat is er ook de Je zou kunnen zeggen ook de bedding is waar doorheen God gaat naar de toekomst. En dat God trouw houdt. Ik lees hier een prediker, misschien dat ik straks ook nog lees. Ik heb ingezien dat al wat God doet voor eeuwig is. Daaraan kan men niet toedoen en daarvan kan men niet afdoen. Dus dat betekent ook als ik naar Israël kijk, komende zondag, dan zie ik hoe trouw God is. Niet alleen voor Israël, maar ook voor mijzelf.
[00:03:35] Speaker A: Dus wat jou betreft is het wel degelijk een hoopvolle dag.
Als je als kerkstilstaat... Ja, als je.
[00:03:41] Speaker B: Kijkt naar hoe de relatie van God met Israël is, dan is het een hoopvolle dag.
[00:03:46] Speaker A: Maar kun je je voorstellen dat veel voorgangers er best moeite mee hebben in deze tijd, het onderwerp Israël, om het überhaupt bespreekbaar te maken in de gemeente?
[00:03:55] Speaker B: Het is een van de dingen die scheiding maken en dat heeft zo zijn achtergronden.
Ik weet niet of we daar diep op in moeten gaan, maar ik denk dat als het om kerken gaat, speelt toch op de achtergrond nog steeds een rol dat wij het eigenlijk zijn, dat wij beter zijn dan Israël, dat wij de kampioenen zijn, dat er iets is wat irriteert en wat schuurt dat het volk van Israël blijkbaar nog steeds het volk van God is. Nou, dat polariseert en dat is een goede polarisatie denk ik, want ik denk dat het goed is om ons daarover uit te spreken. Het is natuurlijk ook een polarisatie omdat we mensen gevoed worden, ik zeg weleens dat ze zondags vooral om hun psalmen zingen bij Israël, om de psalm, of misschien in elke psalm terug te keren, en dat ze maandag vol eerbied voor het NOS journaal zitten.
[00:04:55] Speaker A: Ja, oké, maar dat eigenlijk daarover, want je zegt er is een polarisatie op het gebied van zijn wij als kerk in de plaats van Israël gekomen, maar er is natuurlijk ook een polarisatie op het gebied van wat er op dit moment gaande is in Gaza. De beelden die we zien via niet alleen het NHS-journaal, maar alle kranten en alle media, die zijn natuurlijk niet mals. Merk je dat dat ook een bieg brengt in de kerk, tussen christenen?
[00:05:20] Speaker B: Blijkbaar wel. Mensen worden geleefd door... Ik zeg weleens Johan Derksen, die heeft gespeeld in Dors 8 of zo. En die doet dan, als ik het zo oneerbiedig mag zeggen, overal zo'n plasje over. En blijkbaar gaan veel mensen daar weer mee.
[00:05:37] Speaker A: Maar dat is geen christen. Ik bedoel meer echt specifiek in de kerk.
[00:05:41] Speaker B: In de kerk.
Zeg het nog eens.
[00:05:44] Speaker A: Nou, gewoon van begrijp je die wicht die er is of die tweespat die er is in de gemeente dat mensen zeggen van ja, weet je, Israël helemaal prima in bijbelse tijden en wat er in de Bijbel staat is hartstikke mooi. Maar wat er nu gebeurt in Gaza.
[00:05:56] Speaker B: Daar heb ik moeite mee. Als je het eerlijk vraagt begrijp ik dat niet. Ik begrijp het alleen maar als er ergens nog dat sentiment zit van het niet kunnen hebben dat God toch zijn weg doorgaat met zijn volk en dat God de eerstgeboren zoon van God is. Ik vind het ook hypocriet Maar heeft.
[00:06:13] Speaker A: Die politiek die op dit moment gaande in Israël los van wat je er allemaal van vindt enzo, maar heeft het een invloed op hoe wij in de kerk naar Israël kijken?
[00:06:22] Speaker B: Ongetwijfeld heeft dat een invloed, maar ik denk dat het belang van de Israël Zondag is niet nogmaals dat we op de tribune gaan zitten en dat de ene groep zegt ik vind het vreselijk. En de andere groep zegt ze doen het beter dan wij het deden. En dat we daar de preekstoel voor gebruiken om alles toe te dekken of iedereen een beetje tevreden te houden. Jij een hapje en jij een hapje.
[00:06:44] Speaker A: Dat is niet de bedoeling van Israël Zondag.
[00:06:45] Speaker B: Natuurlijk niet. Het gaat erom wie wij als kerk zijn. En we zijn het huis van Israël binnengekomen. We zijn verbonden met Israël. Israël zegt alles over onze identiteit.
En over de trouw van God, daar moet je het over hebben. En dat zou best zo kunnen zijn. Dat vind ik niet, persoonlijk. Maar dat Israël op dit ogenblik dingen doet, of in de toekomst dingen gaat.
[00:07:10] Speaker A: Doen... Waar je moeite mee hebt.
[00:07:11] Speaker B: Waar ik moeite mee heb. Maar dan nog, zeg ik, kom niet tussen de koning en zijn volk. Wie ben jij, als christen, met jouw geschiedenis? Ik noem maar de slavernij, ik noem maar de kruistochten, zo kan het een tijdje doorgaan. Om even te vertellen...
wat Israël wel of niet goed doet. Daar gaat het helemaal niet om.
[00:07:31] Speaker A: Laten we daar even op teruggrijpen. Christen voor Israël heeft speciaal voor deze Israël Zondag aanstaande zondag een magazine uitgegeven. Die wordt ook heel breed verspreid in allerlei kerken in Nederland en België. Terug naar het begin heet het. Wat is de bedoeling van die titel van dat magazine?
[00:07:53] Speaker B: Ik heb mezelf niet bedacht, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen, dat Israël, zeg maar de identiteit van Israël in het verleden ligt. Dat Israël zelf ook met de bril van de Bijbel naar de terugkeer van de Joden naar het land, naar het herstel van Jeruzalem en het herstel van Israël kijkt. Maar ook dat God zelf terug gaat naar het begin. Ik zeg weleens, God gaat op weg naar de eerste bladzijde van de Bijbel.
Hij gaat op weg naar wat verloren gegaan is. En dat betekent dat straks in de toekomst het paradijs weer open gaat. Ik vind het altijd zo mooi om te lezen dat de Sabbat eigenlijk in de scheppingsverhaal niet eindigt.
Het mond uit in een Sabbat zeg maar, dat staat niet bij de Sabbat, toen was het avond geweest en morgen geweest en toen kwam de achtste dag. Dat we naar een werkelijkheid gaan die als het ware de eeuwige Sabbat is. God gaat er weer naar terug. Hij heeft dat niet opgegeven, maar God gaat ook terug naar Jeruzalem.
[00:08:58] Speaker A: Als je zegt dat het begin is belangrijk om te begrijpen in welke tijd we nu leven, heb ik het zo goed samengevat? Ja, ik denk het wel.
[00:09:04] Speaker B: Wat ik eraan toe wil vroegen, er was pas zo'n geweldige demonstratie van twaalf mensen, hier voor het gebouw, en toen zag ik een spandoek van het Front for Liberation of Palestine, maar we houden van Joden, maar niet van Zionisten.
En dat merk ik meer in de kerken. Je mag het wel over het Jodendom hebben, maar niet over Israël. Er zijn zelfs commissies die het woordje Israël weggelaten hebben. En dat is dan politiek correct of zoiets. Maar als er één een Zionist is, is het God het.
[00:09:37] Speaker A: Leg eens uit.
[00:09:38] Speaker B: God noemt Sion, Jerusalem, de mooiste van zijn woningen. Hij zegt, dit is de plaats van mijn troon, de plaats van mijn voetbank. Hier zal ik in het midden van de kinderen Israëls wonen tot hun eeuwigheid. Als we gaan kijken naar de toekomst, zien we dat hij niet terugkomt in Haifa, maar hij komt terug, de Messias, op de Olivenberg.
Dit is het centrum van alles. De rabbijnen zeggen, en ik ga het nou niet uitleggen, maar Jeruzalem is de navel van de aarde. Jeruzalem is de plek van het paradijs, daarom brengt God Abraham daar naartoe.
[00:10:15] Speaker A: En dan ga je ook weer terug naar het begin, zeg maar, het thema van het menselijk leven. Maar je zegt van je moet dus terugkijken, ik hoop dat ik het goed samenvat hoor, verbeter me als het niet zo is, maar je moet terugkijken naar Gods daden in het verleden om vooruit te kunnen kijken naar wat God nog zal doen. Waarom is dat terugkijken zo belangrijk? Want wij hebben toch gewoon openbaring en de profetieën over de toekomst enzo die ons schetsen wat er gaat gebeuren. Waarom is dat terugkijken zo belangrijk?
[00:10:42] Speaker B: Ik denk, nogmaals, ik denk dat het te maken heeft met de identiteit.
van Israël, met de identiteit ook van de kerk, wat heeft God beloofd, waar gaat hij naartoe, dat vinden we in de Bijbel, in het verleden. Je ziet het ook in het Nieuwe Testament, dat als het ware, mag ik het zo zeggen, Jezus het De Bijbel leeft. De Bijbel spreekt niet alleen over hem, maar hij lijkt bijvoorbeeld op David. Dat zie je in het Lukas-evangelie. David die door God gezalfd wordt, David die een profeet is ook. Kijk maar naar de psalmen, David die God toegewijd is en die eerst door lijden heen moet voordat hij koning kan worden. Eerst zwerft hij en dan wordt hij belaagd door zaal en de psalmen getuigen ervan. En dat doorleeft Jezus helemaal. En je ziet ook dat Jezus pas in het tweede deel van Lukas in de handelingen zegbaar wordt als de gekroonde koning.
[00:11:41] Speaker A: Ja, maar mijn vraag is eigenlijk eerder deze. Waarom is het zo belangrijk dat we als christenen ons zo bewust zijn van die hele geschiedenis, vanaf het begin van de schepping zeg je zelfs, tot nu om te begrijpen in wat voor tijd we leven. Kun je dat proberen te schetsen? Ja, en ook gewoon hoe de toekomst eruit ziet, hoe we naar Israël moeten kijken. Waarom is het zo belangrijk om terug te kijken en juist naar dat begin te gaan?
[00:12:05] Speaker B: Ik denk dat het voor ons belangrijk is om ons ervoor te behoeden dat we een gisterdom krijgen wat eigenlijk heel egocentrisch is en ook heel vergeestelijk is waar het alleen maar draait om het behoud van mijn ziel.
En waar het om gaat dat ik eeuwig leven heb, zeg maar.
en waarin we de rijkdom van al dat andere achterwege laten. Wat de profeten gezegd hebben over het herstel van Jeruzalem, over de bevrijding van Israël van al zijn vijanden, over de terugkeer van God naar Jeruzalem als het middelpunt van de aarde. Dus waar we in de toekomst naartoe gaan, dat vinden we terug in de boodschap die God gelegd heeft in het midden van Israël toen hij daarmee onderweg was. Ik bedoel, als ik Het draait er misschien in het Lucas-Evangelie ook wel om. Het Lucas-Evangelie, zeker de opening van het Evangelie, is helemaal gedrengd in het Oude Testament. Alsof je de geschiedenis van Abraham en Sarah weer terugziet bij Elisabeth en Zacharias. Alsof je de geschiedenis van Samuel weer terugziet en van David terugziet. Het is helemaal gedrengd in het verleden, zeg maar. Het kleurt het helemaal. En als we dat Dat loslaten krijgen we een andere Jezus. Dan krijgen we een Jezus die gewoon algemeen menselijk is.
[00:13:35] Speaker A: Ja, dus je moet Jezus echt zien.
[00:13:37] Speaker B: In de context van de geschiedenis. Er zou een zweet kunnen zijn of een deem. We krijgen een Jezus van wie het niet belangrijk is dat hij besneden is en dat hij op de troon van David zit. We krijgen een Jezus voor wie het er niet toe doet waar hij terugkomt.
[00:13:50] Speaker A: Maar dat doet het dus wel toe.
[00:13:52] Speaker B: Ja, dat doet het er wel toe, of je het nou leuk vindt of niet. God gaat in de bedding van Israël, hij laat zijn volk niet los, gaat hij op weg naar de toekomst. En als de grote dag aanbreekt dat de Heer Jezus terugkomt, dan zullen de Joden de eerste zijn die hem zien.
[00:14:08] Speaker A: Ja, nou ja, als we terug gaan naar dat begin, naar het Oude Testament, de Heere God, die begon met het volk Israel door Abraham uit te kiezen, de eerste oudvader, of aartsvader zoals het dan heet. Wat beloofde hij aan Abraham?
[00:14:25] Speaker B: Volgens mij, hij beloofde een aantal dingen natuurlijk. Hij zei, ik breng je naar het land, ik zal zegenen wie, ik zal je tot een groot volk maken, Ik zal zegenen wie jou zegent en ik zal vervloeken wie jou vervloekt. En in jouw zaad uiteindelijk zullen alle volkeren van de aarde, of misschien moet je alleen maar lezen de stammen van Eretz Israel, maar goed, ik geloof dat je het ook weinig mag zien, zullen uiteindelijk alle stammen van de aarde, alle volken van de aarde, gezegend worden. Dat is wat hij belooft. En daar komt hij straks op terug in Genesis 16, Genesis 17.
[00:15:05] Speaker A: Dat was het plan vanaf het begin. Abraham uitkiezen, groot volk van hem maken, tot zege van de wereld.
[00:15:10] Speaker B: En heel belangrijk is natuurlijk ook dat Abraham of God niet zomaar Abraham uitkiest, niet vanwege zijn vrouwenheid, maar misschien wel vanwege het feit dat ze geen kinderen hebben.
Vanaf het begin laat God zien dat hij het doet, dat hij de regie heeft, dat het een God is die wonderen werkt en dat hij met mensen die het zelf niet zullen... bereiken, daarmee door de geschiedenis heen gaat. Dat geldt niet alleen voor Abraham natuurlijk, maar dat geldt ook voor de toekomst. Als we nu naar de actualiteit kijken, we horen over het vredesplan van Trump en dat is heel mooi, want we willen vrede voor iedereen die daar woont. Ons ideaal is natuurlijk toch dat Arabieren en Joden Elkaar omhelzen, zoals Ismaël en Isaac bij het graf van Abraham stonden. En Ezo en Jacob elkaar omhelzen.
[00:16:09] Speaker A: Ja, dat is natuurlijk ook onze hoop. Dat vredespan slaagt.
[00:16:13] Speaker B: Dat is toch wat je wil. Maar ik geloof niet dat Trump in staat is om de wereldvereniging te brengen. Hoe zeer die ook... Ik geloof echt dat we daar veel te...
Als starig en zondig voor zijn.
[00:16:32] Speaker A: Als mensen bedoel je dan?
[00:16:33] Speaker B: Ja, dat zit er eigenlijk vanaf het begin al in. Van God gaat zijn weg.
[00:16:38] Speaker A: Als we terug gaan naar Abram, wat betekent Abram nu dan voor ons?
[00:16:45] Speaker B: Paulus die zegt dat wij als wilde takken geënt zijn op de edele olijfboom. Ik geloof dat die edele olijfboom, dat dat de Messias is, dat dat de Gezalfde is, dat dat Christus is. En dat we daardoor via de verbondenheid met Jezus Christus deel krijgen aan de sapperijke wortel. En al eerder in zijn brief heeft hij laten zien dat dat de aardsvaders zijn. waar God mee begonnen is, aan wie hij de belofte gegeven heeft. Niet alleen de belofte van een groot volk voor Israël en het land, de terugkeer naar het land waar ze mogen wonen, maar ook het hele heil, zeg maar, voor de wereld.
[00:17:24] Speaker A: Dus we zijn een soort van verbonden met Israël door de Heer Jezus.
[00:17:28] Speaker B: Ja, in ieder geval zeker verbonden met de wortel van Israël zelfs.
[00:17:33] Speaker A: Nou ja, wat interessant is dan, bijvoorbeeld in Galaten 3, in het Nieuwe Testament, daar staat dat alle die uit het geloof zijn, Abrahams kinderen zijn. En dat Abraham's zegen in Christus Jezus tot de heidene zou komen. Maar wat maakt ons dan nog soort als christenen niet-joden dan anders dan de joden? Want hier staat dat wij eigenlijk Abrahams kinderen zijn.
[00:17:52] Speaker B: Het is heel belangrijk dat je die gelaten brief in zijn context ziet. Wat is de grote vraag in de tijd van de apostelen? De grote vraag is niet, wat moeten we met Joden? Maar de grote vraag is of heidenen ook deel kunnen krijgen aan de eeuwenoude gemeente van God. En er zijn al wat heidenen die in de synagoge zitten en die hebben zichzelf onder de wet geplaatst. Die denken dat dat een weg is. Dat ze door zich te laten besnijden en door de toeraad te houden volkomen en door alles te doen wat God aan Israël gevraagd heeft, dat ze daarmee jood worden en dat ze dan zo vanzelfsprekend binnenkomen in de eeuwenoude gemeente van God. En er zijn een aantal collega's van Paulus die zeggen, ja dat is de weg. En dan zegt Paulus, ja maar dat is helemaal niet nodig voor Heidene. Kijk maar naar Abraham, die was al door God verkoren voordat hij besneden was.
En zo is het ook met deze mensen, ze mogen door het geloof in de Heere Jezus, door het... Geloven is dan toch voor Paulus niet van jouw goede werk, van jouw goede gesteldheid, maar is dat je gaat drinken uit de bron en dat je in de doop samengroeit met Jezus Christus, die de Koning der Joden is, en zo word je als het ware de eeuwenoude gemeente van God binnengelijkt, als heidene ook.
[00:19:09] Speaker A: Maar je zegt, je moet het echt binnen die context lezen.
[00:19:12] Speaker B: Ja, anders zou je denken, het maakt ook allemaal niet uit. Het gaat erom dat je gelooft en dan laat je vanzelf Abraham achter in de geschiedenis. Maar waar het in die tijd nou juist om gaat, is dat... dat Paulus niet bezig is om een nieuw instituut te vormen rond Jezus Christus, maar dat hij bezig is om de huidigen binnen te halen, binnen die oude, eeuwenoude gemeente. In het oude testament hoort over Israël gesproken als de Kahal Adonai, de gemeente, de sere. Wij komen daar binnen. En de vraag was in die tijd onder welke voorwaarde. En dan zegt Paulus, door Jezus Christus. Het woord is zo dichtbij. Als je Jezus Christus omhelst met al zijn weldaden, dan ben je binnen.
[00:19:59] Speaker A: Dan ben je welkom, ja. Laten we het hebben over David, koning David. Dat was de eerste koning die Jeruzalem ook als hoofdstad van Israël uitriep. Wat betekent David voor het Joodse volk?
[00:20:14] Speaker B: Er is heel veel over geschreven in de Joodse traditie. Niet alleen in het Oude Testament, ook daarna. En dan zie je dat David de ideale koning is. David... is degene die Israël verenigt, de twaalf stammen. Hij is degene die Jeruzalem tot zijn hoofdstad maakt. Hij is een hele vrome koning, niet alleen maar een kraagscheer, maar ook degene die God is toegeweid, dat lees je in de Psalmen. Hij is degene die profiteert over de Messias, want een heleboel psalmen gaan in feite over zijn eigen hoofd heen, over de koning van de eindtijd die komen zal. En toch is David, Hij legt de grondslagen voor de tempel, ook. Hij bouwt hem zelf niet, maar hij legt wel de grondslagen ervoor.
[00:20:57] Speaker A: En de voorbereidingen.
[00:20:58] Speaker B: De voorbereidingen, in het boek Chronieke heeft dat heel veel aandacht. Hij is eigenlijk de echte tempelbouwer, hoewel hij er zelf niet aan toekomt. Nou en dat hele beeld, dat vult als het ware de toekomstige Messias die komen zal, de zoon van David wordt hij dan ook genoemd. Dus het kleurt ook het plaatje, het beeld wat wij hebben van de Heer Jezus.
[00:21:20] Speaker A: Maar is het dan ook belangrijk als je die verhalen leest over David, koning David in de Bijbel, heeft dat ook een les voor ons als christenen of is dat meer gewoon de geschiedenis van het volk Israël en het is goed dat we dat weten, het is ook leeuwzaam, maar het is van hen.
[00:21:36] Speaker B: Mij laat het zien dat Jezus dus in zekere zin Kijk, David was ook een zonder. En dat werd de Joodse traditie ook, waar ze zeiden, Batsheva... Maar ze zeiden ja, maar hij was wel iemand, Psalm 51, die beleidenis deed van z'n zongen. Maar goed, dat nog even te zijde. Maar wat je bij David ziet, is dat er twee fasen in z'n leven zijn. De eerste fase is dat hij gezalfd is, maar hij is nog geen koning. Hij gaat door lijden heen. Hij is op de vlucht, hij wordt belaagd. De psalmen spreken er allemaal over. En die weg gaat hier in Jezus ook.
En je zou kunnen zeggen, bij zijn eerste komst gaat de Heer Jezus, gaat de Zoon van God de weg van het lijden. En dat lijden zal verzoenend zijn. Dat zal God gebruiken om de zonden van de wereld weg te nemen. Maar in zijn wederkomst zie je een hele andere kant van David, namelijk zijn koningschap. En als de Heer Jezus terugkomt, dan komt hij inderdaad, zoals de openbaring zegt, aan het hoofd van de hemelse lege maat.
[00:22:35] Speaker A: Zou je dan kunnen zeggen dat de verhalen die we in de Bijbel lezen over koning David eigenlijk een soort van vooruitblik zijn, een profetische vooruitblik op wat ons nog te wachten staat als Jezus terugkomt als koning?
[00:22:47] Speaker B: Ja, ik denk dat je dat zo mag zeggen.
Je zou het ook van Mozes kunnen zeggen, je ziet dat de plagen in Egypte terugkeren in het boek openbaring, dat God herhaalt zich, je zou Daniel kunnen aanhalen waarin je een voorvervulling ziet in de tijd van Antiochus Epiphanes. Het herhaalt zich, de oude dingen komen weer terug en als het om Je zou kunnen zeggen dat het Oude Testament vooruit ziet op de Heer Jezus, de tenacht, de wettende profeten, als geen ander. En ook laten zien wie Jezus is als die komt. En hoe we moeten beleiden als de koning der Joden, als de koning van Israël, voor wie uiteindelijk alle volken zich zullen buigen. Maar je kunt het ook anders zeggen. Voor mij ook nieuw. Jezus heeft als het levende woord, want dat was die, het woord is vlees geworden, heeft hij ook het oude testament geleefd. Het is niet alleen zo dat David in zijn psalme over Jezus gesproken heeft, maar Jezus leeft die psalme ook.
[00:23:55] Speaker A: Wat bedoel je daarmee? Leven? Dat hij zich aan de wet hield, zo bedoel je?
[00:24:01] Speaker B: Dat hij smacht naar de aanwezigheid van God. Dat hij de psalme uitspreekt. Mijn God, mijn God, waarom heb je mij verlaten? Dat hij ziet dat zijn kleren onder zich verdeeld worden. Dat hij doorheeft dat degene met wie hij optrok, dat hij zich van hem afkeert. Dat hij meemaakt dat iemand zijn handen in onschuld was, terwijl hij hem gaat veroordelen. Maar je zou kunnen zeggen de hele Devotie, de hele toewijding in het oude testament aan God, dat leeft hij uit. Het is niet alleen maar dat er dingen gebeuren in zijn leven die ooit voorzegd zijn, hij beleeft ze opnieuw ook.
[00:24:44] Speaker A: Ja, betekent het koningschap van David, want het is natuurlijk wat je net beschreef, het is ook een voorafschaduwing van de Heer Jezus, betekent het koningschap van David dan iets anders voor Israël dan dat het voor ons betekent? Ons bedoel ik de christenen.
[00:24:59] Speaker B: Ja, in zekere zin wel. Ik denk dat we zijn wel de gemeente van God binnengeleid zeg maar, maar er is verschil tussen tussen joden en tussen heidengelovigen, zeg maar. De Messias is één van hen. De koning die straks zal regeren is een jood. En het is, kijk, het is... Het is voor een jood makkelijker, lijkt mij, dan voor mij. Ik moet zeggen, een jood, de zoon van God, maar een jood... is voor mij aan het kruis gegaan. Een jood heeft mijn zonnen gedragen. Een jood pleit voor mij aan de rechte hand van God. Een jood zal straks deze wereld besturen. Daarom is er ook zo'n gekrakeel in de wereld. Dat is een verkeerde woord trouwens. Maar voor een jood is dat, hij is één van hen. Voor een jood zijn het de broers die Jozef ontmoeten en die aan de grond genageld staan totdat hij een stuk voor stuk omhelst.
en zijn tranen de vrije loop laat. Dat is het moment, en dat is toch een heel uniek moment voor Israël denk ik, waarin... Wij hebben ook hele belangrijke dingen. Ik bedoel... God heeft het Nieuw Verbond. Wat is nou het Nieuw Verbond? Het is niet iets wat we zelf een beetje kunnen invullen. Onze nieuwe relatie met God of iets dergelijks. Daarvoor moeten we weer terug naar het begin. Namelijk naar de belofte in Jeremia dat God het Nieuw Verbond zou sluiten met het huis van Juda en met het huis van Israël. En daar leven wij uit, dat geloven we.
Maar dat betekent wel dat we gereinigd zijn van alle zonden en dat we de gave van de heilige geest hebben. En dat we als het ware worden voorbereid op het koninkrijk dat straks gaat komen. In die zin zijn we ook eerstelingen. En ik denk dat we dat Israel moeten laten zien. We moeten niet vertellen dat we beter zijn. Maar laat er maar eens zien dat al je zonden van je afgenomen zijn. Laat er maar eens zien dat de Torah in je hart gelegd is.
Dat is anders.
[00:27:16] Speaker A: Wat is dan de betekenis? Want jij hebt uitgelegd dat het belangrijk is om terug te kijken, terug te gaan naar het begin. Wij hebben het over Abraham gehad, we hebben het over David gehad en ook de lessen die wij daar als christenen uit kunnen trekken en hoe we verbonden zijn met Israël. Wat betekent dat? Moet er iets gaan veranderen in de houding van de kerk ten opzichte van Israël met al die kennis die je net hebt gedeeld?
En zo jou wat?
[00:27:40] Speaker B: De kerken zijn natuurlijk heel verschillend. Ik mag aanstaande zorg preken in een Pinkstergemeente. Ik denk dat ze daar de Isroverlag ophangen ofzo.
[00:27:52] Speaker A: Maar is dat wat we moeten gaan doen? Allemaal de Israëlvlag ophangen of verlangt Heren God iets anders voor ons?
[00:27:59] Speaker B: Je hoeft ook niet elke zondag over Israël te spreken. Maar je moet als kerkje wel bewust zijn dat we niet te los staan van Israël. Dat we Israël enorm veel te danken hebben. En dat we in de geschiedenis van Israël zien in wie wij geloven, wie de God van Israël is.
Want dat hebben zij ons bekendgemaakt, wie Jezus ook is, wie de Messias is. En dat we delen in de... Als God zegt, het zijn, over Abraham gesproken, het zijn mijn geliefden omwille van de vaderen. Als God zegt van Israël mijn oogappel, en dat heeft hij nooit ingetrokken. Als God zegt wie Israël zegent zal zelf gezegend worden. Als God zijn volk terugbrengt. uit de verstrooiing. En dat gaat niet allemaal op een hemelse manier, maar dat slotstuk wel natuurlijk.
de Messias en Engelen uit om de uitgeboren in te zamelen. Maar nu gaat het op een hele aardse concrete manier. Zoals de geschiedenis van Israël in het eerste testament ook heel concreet aards was.
[00:29:04] Speaker A: Ik zeg weleens... Met al zijn missers en fouten.
[00:29:07] Speaker B: Als wij bij Jericho hadden gestaan, dan had de NOS waarschijnlijk gezegd er was een vreselijke aardbeving met de kracht 6.4. Maar wij zeggen hele andere dingen. Ik denk dat we als kerk Ons bewust moeten zijn van de immense trouw van God aan zijn volk. Wat God beloofd heeft, dat blijft bestaan.
Onberouwelijk is God en dat we niet in gaan staan tussen de koning en zijn volk. Paulus zegt in Romeinen 14, wie ben je dat je de knecht van een ander oordeelt? Natuurlijk, dat ging in die tijd over heilige christenen en over joden die niet begrepen dat Jezus de Messieus was. En Paulus zegt, wie ben je dat je de knecht, dat komt je helemaal niet toe.
En nogmaals, als we weer terug gaan naar het begin van ons gesprek, we moeten Israël zondag niet gebruiken om nou eens een statement te maken over Netanjahu, bedekt of onbedekt.
[00:30:08] Speaker A: Waar moeten we het wel voor gebruiken?
[00:30:10] Speaker B: We moeten het gebruiken om Gods hart... De predikanten, die zijn niet geroepen om te pappen en te nat houden en iedereen van de gemeente zo bij elkaar te houden dat ze allemaal een hapje krijgen, dat ze allemaal naar huis gaan. Maar ja, ik had toch ook gelijk, dat zei hij. Maar hij moet het hart van God laten zien. En het hart van God zegt... Is Efraim niet mijn lievelingskind? Dat elke keer als ik zijn naam noem, dan blijf ik aan hem denken. Dat is het hart van God.
Het hart van God is dat het er niet om gaat of iemand wil of iemand loopt, maar dat hij zich over je ontfermt. En God ontfermt zich over de kinderen van Israël en leidt. En er staat toch ook van de Messias, in al hun lijden was ik, in al hun benauwdheid was ik ook benauwd. Je kunt geen psalm lezen of het gaat over de...
de bewogenheid van God met Israël. Nou, dat moet je indelen.
[00:31:10] Speaker A: Als aanstaande zondag, op Israëlzondag, de kerken massaal voor Israël gaan bidden, dat er massaal de dingen worden verkondigd die jij net hebt uitgelegd. Wat gebeurt er dan?
[00:31:21] Speaker B: Ik denk dat er dan vreugde in de hemel is om de kerk die zich bekeert. En ik denk vaak aan de geschiedenis van Jozef, Dat Judah en Jozef zijn twee tegenpolen in de geschiedenis. Judah die verkoopt Jozef ook. Jozef die de uitverkorene onder zijn broeders is die het eerst geboorterecht krijgt volgens het boek Chronieke. En Judah die de Messias zal gaan geven. En die twee staan tegenover elkaar.
En dan komt er dat moment dat Judah voor Jozef gaat staan en de Joodse traditie zegt dezelfde. Hij gaat zo dicht tegen hem aanstaan dat er zelfs geen lucht meer tussen die twee is. En dan zegt Judah vol liefde voor zijn vader en vol liefde voor die andere broer, die echte broer, volle broer van Jozef, Benjamin, van neem mij dan. Nou en als die liefde, die onverwaardelijke liefde zichtbaar wordt, dan breekt Jozef en dan kan hij zich niet langer beheersen. Ik denk dus wat zou het zijn als de kerk beseft en deelt in de liefde en de trouw van God voor zijn volk Israël en niet zegt wij zijn het nou op een arrogante manier en het nu meer niet kan hebben dat we het over Israël hebben want wat zou het toch zo mooi zijn als wij het alleen waren als de kerk dan helemaal laat varen wat zou dat betekenen voor de komst van de Messias.
[00:32:53] Speaker A: Jij noemde net in de uitzending al Prediker. Prediker 1 ga je in gedeelte uitlezen.
[00:32:59] Speaker B: Een stukje lezen op Prediker 1. Alles is ijdelheid, staat erboven. Alle dingen zijn onuitsprekelijk vermoeiend.
Het oog wordt niet verzadigd van zien en het oor wordt niet vervuld van horen. Wat geweest is, dat zal er zijn en wat gedaan is, dat zal gedaan worden. Er is niets nieuws onder de zon. Is er iets waarvan men zegt, zie hier, dat is nieuw? Het was er al in verre tijden die voor ons waren. Nou, je zou zeggen, je wordt er een beetje moedeloos van als je dit leest, maar de rabbijnen die zeggen bij dit woord, wat een geweldige boodschap. Dat betekent dat wat er in het verleden was, dat dat ook in het heden en in de toekomst weer terug zal keren. En dan lees ik in predicate 3 nog een klein stukje. Ik heb ingezien dat al wat God doet voor eeuwig is. Daar kan je niks aan toe doen. En daar kan je niks vanaf doen. En God doet het opdat men voor zijn aangezicht vrezen. Wat is, was al reeds lang. En wat zijn zal, is al reeds lang geweest. En God zoekt weer op wat voorbij gegaan is.
[00:34:06] Speaker A: Terug naar het begin dus.
[00:34:07] Speaker B: Terug naar het begin.
[00:34:08] Speaker A: Zullen we weer binnen?
[00:34:11] Speaker B: Heer God, u zoekt op wat voorbij gegaan is. Voor u zijn Abraham en David en Mozes geen mensen uit een lang vervlogen verleden. Voor u zijn alles wat u beloofd heeft geen dingen die met de tijd weggesleten zijn. U heeft de bordjes niet verhangen, als ik het zo mag zeggen. U heeft een volk Israël, ook zij die niet begrijpen wat u deed in de gezalvde.
zijn voor u niet afgeschreven. We blijven uw geliefde. We danken u dat we als gemeenschap van Jezus Christus als volgelingen van de Heer Jezus mogen delen in zijn leven. Dat we mogen drinken uit zijn volheid. Dat we mogen drinken uit de bron. Dat we mogen leven uit zijn geloof. Dat we mogen leven door zijn geest. En in God ons gebed is dat dat zichtbaar wordt op Israelzondag.
...dat we delen in uw trouw... ...aan uw volk. En als er dingen zijn waar we moeite mee hebben... ...dat we dan naar u kijken. En dat we zwijgen, want we hebben genoeg aan onszelf. En dat we... ...dat laten zijn iets... ...tussen u beiden. Tussen u als vader... ...en uw enig en uw eerstgeboren zoon Israël. Uw oogappel. En zo willen we komende zondag uw volk zegen in zo veel kerken mogelijk.
willen u zegenen als de God die vandaag en gisteren en in de toekomst dezelfde is en wiens woord eeuwig is. Halleluja. Amen.
[00:35:55] Speaker A: Henk, dank voor jouw komst naar de studio. En nu Thijs, bedankt voor het kijken naar deze uitzending van Christen voor Israël. Het gaat natuurlijk in deze uitzending over Israëlzondag. Het gaat ook over ons gebed voor Israël. En nu hebben we als Christen voor Israël recent een explainer gepubliceerd op YouTube, op ons YouTube-kanaal. En die gaat over bidden voor de vrede van Jeruzalem. Wat is dat dan en wat betekent het? Dus als u denkt, nou dat vind ik wel interessant, ga dan vooral naar ons YouTube kanaal om ook deze video te bekijken en misschien wel te verspreiden, bijvoorbeeld in uw bijbelkring, uw familie of uw gemeente. Nogmaals heel veel dank voor het kijken en graag tot de volgende keer.
