Episode Transcript
[00:00:05] Speaker A: Afgelopen week stond Nederland onder hoog spanning in de nasleep van de jodenjacht van eind vorige week in Amsterdam. En nog zijn de gemoederen niet bedaard. Hoe werd er gereageerd in Israël op wat zich heeft afgespeeld in ons land? En wat zou de houding van christenen moeten zijn nu dit allemaal gebeurt? Dit bespreken we met honorair konsul Roger van der Hoort, die afgelopen week in Israël was. Roger, van harte welkom. Om gelijk met die laatste vraag te beginnen. Hoe moet onze houding zijn als christenen? In het kort.
[00:00:36] Speaker B: Ik denk Israël, onze overheid, die laat op vele fronten afweten. De Joden zijn in Nederland haast vogelvrij en zo voelen ze dat ook. Als de overheid het laat afweten, de God van Israël zal het nooit laten afweten.
Dus onze specifieke opdracht is dat we spreken en dat we het ook spreken en neerleggen voor de God van Abraham, Isaac en Jacob.
[00:01:14] Speaker A: Dus uitspreken en bidden.
[00:01:16] Speaker B: En bidden.
[00:01:17] Speaker A: Duidelijk. We gaan het in deze uitzending natuurlijk over Amsterdam hebben en ook de impact die dat heeft gehad in Israël. Eerst gaan we kort kijken naar het nieuws. Wat is er de afgelopen tijd gebeurd? Zo beginnen we eigenlijk altijd onze uitzendingen. Onder andere is er een overleg geweest tussen de Verenigde Staten, Frankrijk en Israël. En dat is een overleg dat ging over een mogelijke staakt uit vuren tussen Israël en Libanon of beter gezegd Hezbollah.
Details van het voorstel die zijn nog niet bekend, maar Israël heeft altijd aangegeven van ja de burgers van Noord-Israël die moeten veilig terug kunnen keren naar hun huizen en Hezbollah moet in ieder geval niet wapens tegen Israël kunnen gebruiken. Wat denkt u? Denkt u dat dit staartgesvuren er binnenkort zou kunnen komen?
[00:02:02] Speaker B: Ja, ik denk dat is in een glazen bol kijken. Maar kijk, de voorwaarden van Israël zijn eigenlijk tweeledig. Die zijn dat de bevolking kan terugkeren. En ja, wat je net zei, ik ben afgelopen week in Israël geweest en dan zit je nog in hotels waar vele evacuees uit het noorden zitten die er al meer dan een jaar zitten.
En de andere is natuurlijk dat er geen raketten worden afgesloten uit Libanon naar Israël en dat daarmee ook Hetzbollah zich zal terugtrekken tot achter die rivier die de Litani heet.
En dat was eigenlijk ook overeengekomen, maar alleen Hetz Bolle heeft in de afgelopen jaren dat telk heeft dat overtreden. Die is tegen de resolutie van de Veiligheidsraad ingegaan en heeft zich ingegraven vlakbij de Israëlische grens met tunnels, wapenarsenalen en schiet daar vandaar uit op Israël. En ja, er komen dagelijks komen daar komt de bevolking van Israël daarmee in aanraking en komen mensen om door die raketten.
[00:03:10] Speaker A: Dus die situatie blijft heel gespannen.
[00:03:12] Speaker B: Ik denk dat het heel belangrijk is voor Israël dat het ophoudt. Israël wil ook vrede, maar zeg maar een tijdelijke wapenstilstand. Ik denk niet, dat is mijn persoonlijke mening, daar is Israël niet direct mee gediend dat Iran en Hezbollah over een maand weer kunnen beginnen.
Dat is ook onmogelijk voor de bevolking.
[00:03:34] Speaker A: Een ander nieuws in Israël is dat vanaf aanstaande zondag dat er 7000 oproepverzoeken komen van het Israëlische leger en die worden verstuurd aan jonge Garedim, zoals dat in Israël heet. Dat zijn de streng orthodoxe joden. Die hebben tot nu toe in Israël altijd een soort van vrijstelling dat ze niet in het leger hoeven. Daar komt verandering in. Wat vindt u eigenlijk van die verandering in Israël? Is dat een goede zet?
[00:03:57] Speaker B: Nou kijk, dat ze niet in het leger hoeven, dat heeft Ben-Gurion in haar tijd met zijn kabinet ingesteld, dus dat is al 70 jaar geleden, na de oprichting van de staat Israël.
En wat ik zelf hiervan vind is dat het brengt verdeeldheid in Israël. Bij mij zeg ik niet dat het niet of wel zou moeten gebeuren, want ik denk dat het niet aan ons is om te beslissen, maar Israël Het land Israël is sterk als ze ook één zijn.
God dienen en als ze één zijn, onderling. En dit brengt heel veel verdeeldheid. Aan de andere kant zijn veel mensen die denken, ja die garediem die zit alleen maar de hele dag in de talmoed en in de bijbel te studeren.
Maar er zijn heel veel garediem die heel actief zijn, bijvoorbeeld in een organisatie als Zaka die wij ondersteunen, die bij aanslagen en terreuraanslagen echt het, ja, het meest verdrietige werk moeten doen door alle lichaamsdelen bij elkaar te zoeken, DNA-onderzoek te doen. Er zijn juist, en ik denk ook dat dat ook onder circulier Israël, ze hebben ook gezien na 7 oktober vorig jaar, dat er ja, dat er juist heel veel garediem ook bij betrokken is.
[00:05:17] Speaker A: Dus het is allemaal niet zo zwart-wit.
[00:05:19] Speaker B: Als we het zo vroeger hadden voorgesteld. Nee, dus ik denk, het is ook niet zo zwart-wit, maar Ja, het is natuurlijk altijd weer spannend wat er na zoiets gebeurt. Maar ja, ik ben daar heel terughoudend heen. En ook sowieso Christen voor Israël om daar iets van te vinden. Of dat nou goed of fout is. Het land moet beveiligd worden. En ja, dat vraagt maximale inzet. In deze tijd dat er zeven landen Israël aanvallen, dat is natuurlijk ook iets ongelofelijks.
[00:05:48] Speaker A: Voetbalwedstrijd. Vorige week is het fout gegaan in Amsterdam. Alle ogen waren gisteravond gericht op Parijs, waar een voetbalwedstrijd heeft plaatsgevonden tussen Frankrijk en Israël. Die is redelijk rustig verlopen. Ik zag in het nieuws, er zijn wel wat akkefietjes geweest, maar niet te vergelijken met wat we vorige week in Amsterdam hebben gezien. Wordt daar ook met spanning naar toegeleefd?
[00:06:11] Speaker B: Ja, in zekere zin kijkt iedereen daar natuurlijk naar. Wat in Amsterdam mogelijk is, dat zegt men ook in Israël, wat in Amsterdam mogelijk is, dat gebeurt ook in de andere Europese hoofdsteden. Kunnen Joden, kunnen Israëli's nog vrij reizen in Europa, kunnen ze gaan naar de steden waar ze heen willen, waar ze zaken doen, waar ze op vakantie gaan.
Dat leek en dat lijkt ook nog steeds de hele verkeerde kant op te gaan. Er zijn natuurlijk al 4.000 politieagenten die 15.000 supporters van Israël moeten bewaken. Dat op zich is al heel grijpig. Die joden uit Frankrijk, uit Parijs, die daarheen wilden. Dat is één op vier, zeg maar. Eén politieagent voor vier. Dus het is, ja... In die tijd leven we.
Ik was zelf vorige week donderdagavond bij de Kristallnacht herdenking in Amsterdam, de Portugese synagoge. Ik heb echt nog nooit zoveel politie op de been gezien om een klein beetje schijnveiligheid te geven, want uiteindelijk die nacht liep het helemaal uit de hand.
[00:07:21] Speaker A: U bent de afgelopen weken in Israël geweest. Wat was het doel van uw reis?
[00:07:25] Speaker B: Het doel van de reis, we waren met 24 ondernemers uit Nederland, die lid zijn van onze businessclub Bouw met Israel. En we gingen vijf projecten daar openen, waarvoor die ondernemers geld bij elkaar hadden gebracht, bij elkaar hadden gelegd, om vijf verschillende dingen te openen.
[00:07:44] Speaker A: Dus vijf dingen waren gerealiseerd en die werden officieel geopend.
[00:07:48] Speaker B: Ja, en die gingen we openen.
[00:07:50] Speaker A: Wat is u het meeste bijgebleven? Als u één ding moet noemen, wat is u het meeste bijgebleven van uw reis?
[00:07:57] Speaker B: Ik denk dat het meest bijgebleven is, dat is het bezoek aan Kfar Aza.
[00:08:04] Speaker A: Dat is een van die kibbutzien bij Gaza.
[00:08:05] Speaker B: Ja, waar 350 terroristen huis gehouden hebben en waarin Liora Ailon, dat was een vredesactiviste in Kwaraza die ook hier in, voordat 7 oktober begon, die ook hier in Nederland is geweest en die heeft laten zien hoe zij 35 uur in die schuilkelder met de hendel omhoog te houden door haar zoon en schoondochter.
het overleefd heeft en ze heeft laten zien haar huis totaal in puin. Maar ook wat daar gebeurd is, dat is zoiets onbeschrijfelijks. We hebben het over een jodenjacht in Amsterdam. Die heeft een jaar daarvoor in Israël plaatsgevonden. En dat heeft zoveel doden en als je daar door die kibbutz loopt, dan denk je ja, kan hier een nieuw leven komen.
[00:09:01] Speaker A: Is de wederopbouw daar al begonnen?
[00:09:03] Speaker B: Er zijn een paar kibbutzniks die zijn teruggekeerd, een handjevol. Maar hoe kan je leven, bijna bij elk huis hangt een plakkaat wie daar hebben gewoond, wanneer ze vermoord zijn, hoe ze zich hebben...
In het begin zeiden ze van ja, we gaan nooit meer terug. Maar dat verandert. En als ik dan in Sud-Hot ben, waar ze dan een hele nieuwe wijk voor 3000 nieuwe inwoners zijn aan het bouwen. Kijk, Israël die weet ook, als wij hier weg gaan, dan is heel Israël niet meer veilig.
Maar er is heel veel verdriet. Dat is onbeschrijfelijk.
[00:09:55] Speaker A: U was dus in Israël met die ondernemers. U heeft er van alles gezien. Veel mensen tegengekomen. Wat waren de reacties van de mensen in Israël over de nieuwsgebeurtenissen hier in Amsterdam?
[00:10:06] Speaker B: Het eerste waar ze je op aanspreken. Je komt uit Amsterdam.
Wat is daar gebeurd?
En ze zeiden er dan gelijk bij van ja, we verwijten jou het niet. Maar we zaten in het vliegtuig op de Heenweg ook met een aantal Maccabi-supporters. We hadden gesprekken met hen, zei ze, dit is onze laatste keer in Amsterdam.
[00:10:42] Speaker A: Dat waren die Maccabi-supporters die toen al.
[00:10:45] Speaker B: Op de vliegtuigen terug naar huis gingen?
Flabbergasted door wat er gebeurd was, dat ze zo opgejaagd waren. En dat is ook breed in de Israëlische pers. Toen onze Nederlandse autoriteiten het nog stilhielden, de pers het nog stilhielden, toen wisten ze in Israël al wat er aan de gang was. Dat de regering van Israël twee vliegtuigen stuurde op die vrijdagmiddag om de gewonden thuis te brengen.
[00:11:15] Speaker A: Ja, en de mensen die geen vliegtuig toe hadden, ja.
[00:11:18] Speaker B: Ze weten in Israël, we zijn belaagd door zeven landen en het lijkt uitzichtloos, maar dat ook de hele wereld, zeg maar de leugen, in hetzelfde pad gaat als de directe vijanden van Israël.
Dat is moeilijk te begrijpen daar. Dat hakt er heel enorm in. Aan de andere kant, dan kom je daar met 25 ondernemers en wat kom je hier doen? Wij hadden net ook een groep van Christen voor Israël, Handen uit de Mouwen, onder leiding van Coen Carlier.
en Ira, en die waren er ook net die week. Dus ze zien ook, gelukkig, er zijn mensen die ons begrijpen, die naast ons willen staan, en die samen die strijd tussen licht en duisternis willen voeren.
[00:12:09] Speaker A: Als we terug gaan naar Amsterdam, want de afgelopen dagen is er een Tweede Kamer debat geweest over het gebeuren in Amsterdam. Er is ook een uitgebreide gemeenteraad geweest in Amsterdam, waar ook het hele gebeuren is besproken. Nu heeft de Amsterdamse gemeenteraad een motie aangenomen, eigenlijk een soort oproep aan het kabinet.
om de genocide die in Israël plaatsvindt reëel en imminent te noemen. Wat dus betekent dat het echt zo is en dat het ook echt op de drempel staat van gebeuren. Wat vindt u eigenlijk van zo'n motie van de gemeenteraad Amsterdam aan het kabinet in Den Haag?
[00:12:45] Speaker B: Het is echt, het is echt ongelooflijk vind ik. Het is ongelooflijk en ik heb ook flarden ook geluisterd ook wat er in de gemeenteraad besproken wordt. Dan denk je Dat ze allemaal bij de partij denken. Het is zo ongelooflijk hoe de Joden uiteindelijk ook de schuld krijgen van wat hun is aangedaan. En heel opmerkelijk vond ik een uitspraak van Gert-Jan Segers, dat was van het begin van deze week. En op Twitter zei hij, joden zijn vorige week in Amsterdam opgejaagd, om hun paspoort gevraagd, geslagen, tegen hun hoofd getrapt door lieden die riepen dat ze op jodenjacht zijn.
Maar je weet pas echt zeker dat het antisemitisme is als je ziet dat uiteindelijk ook dit de schuld van de joden zelf is.
[00:13:37] Speaker A: En dat zag u ook gebeuren.
[00:13:38] Speaker B: En dat zie je nu gebeuren.
Uiteindelijk zeggen ze het was aangestoken door Maccabi supporters die er een Palestijnse vlag aftrokken. Nou kan ik je zeggen toen het begon 7 oktober hadden wij ook thuis de Israëlische vlag. Ze zijn bij ons op het dak geklommen met zoveel haat om die vlag daar weg te halen.
Je ziet in Amsterdam geen enkele Israëlische vlag en waarom niet? Omdat mensen doodsbang zijn als je daar de Israëlische vlag ophangt, want dan ben je leven niet zeker of dan beschadigen ze je huis en haard of je kinderen. Er is zoveel uit de hand en dat je dan zeg maar nu in de gemeenteraad in Amsterdam, ja je zou er eigenlijk, het is om te huilen, maar het is zo ontzettend Het is zo de wereld zeg maar op z'n kop dat zij het kabinet oproepen om Israël ervan te beschuldigen dat ze genocide plegen.
[00:14:39] Speaker A: Ja, veel Joden durven ook bijvoorbeeld niet de menorah voor het raam te zetten of de mezuzah bij de deur die halen ze dan weg. Is dat ook een beetje tekenen?
[00:14:47] Speaker B: Dat durven ze dan niet, maar ze durven ook de straat niet op.
Weet je, de afgelopen week, we hadden gisteren een bijeenkomst van onze businessclub Bouw met Israël. Joden durven gewoon de straat niet op, ze durven hun huis helemaal niet uit, ze blijven angstvallig thuis. Het is echt...
Van de overheid komt geen, ze doen alsof er bescherming is, maar er komt geen enkele bescherming. Er is een demonstratieverbod in Amsterdam.
[00:15:19] Speaker A: Nou inmiddels niet meer, dat is opgeheven, maar het was er wel.
[00:15:22] Speaker B: En ze staan gewoon te demonstreren, het wordt niet gehandhaafd.
[00:15:26] Speaker A: Ja, maar kijk de gemeenteraad die zegt van nou met die protesten die houden het al een hele week aan, ondanks dat er inderdaad een noodverordening was.
En zij zeggen van ja maar die protesten gaan misschien wel ophouden zodra de regering gaat erkennen dat in Israël die genocide plaatsvindt. Want dat is de boosheid van die demonstranten.
[00:15:45] Speaker B: Reageer daar eens op. Dat is buigen zeg maar voor geweld. Dat is buigen voor wat zij doen. Dat is buigen voor de leugen.
alleen maar nog meer ellende veroorzaken. Als wij buigen voor de leugen dan ja. Ik las gisteren zat ik op de terugweg met een van onze ondernemers en hij is een Vlaming, een Belg. En zijn krant die hij leest dat is af en toe, hij leest niet altijd, maar als hij op de terugweg last die de morgen, nou de morgen.
[00:16:21] Speaker A: Van... Een krant in België.
[00:16:22] Speaker B: Een krant in België, een beetje linkse krant, maar een hele grote krant die veel gelezen wordt. Gisteren was de kop, en die wil ik eventjes voorlezen als het mag. De kop van het artikel.
Israëlische sluipschutters schieten bewust en routineus Palestijnse kinderen in het hoofd. De bewijzen zijn onweerlegbaar en de bronnen zo solide als maar kan. Bergen en bergen van onwankelbaar bewijs tonen aan dat het Israëlische leger doelbewust en uit routine Palestijnse kinderen in het hoofd schiet.
[00:17:02] Speaker A: Is dit een column of is dit gewoon een artikel?
[00:17:03] Speaker B: Dit is gewoon een artikel en dan hebben ze ook nog een foto van een kind met een zogenaamde kogel in het hoofd, die gewoon, ja, kunstmatige foto gemaakt. Maar zo wordt het, zeg maar, de jodenhaat, het antisemitisme, dat Israël kinderen doodt, wordt door beide mensen ingevreven. En het is, weet je, hoe de mensen nu reageren, dat is niet meer verwonderlijk, want we hebben, ja, al tientallen jaren in mijn oog, in mijn ogen, maar De laatste jaren is er zo, kan je alles weer zeggen over joden, alles op sociale media, die 2600 taxichauffeurs die in een appgroep zaten met elkaar. Naar aanloop van de wedstrijd Maccabi is er zoveel, eigenlijk sinds 7 oktober, zoveel jodenhaat, directe jodenhaat in die appgroep geweest.
Er is er nooit één reactie van gezegd van ja dat klopt toch niet of uiteindelijk in de nacht van donderdag op vrijdag in de appgroep, we brengen nu 10 joden naar dat hotel, nou 5 joden daarin, jullie kunnen ze daar te pakken, te grazen nemen. Daar zitten de supporters. Maar er is dus nooit iemand die zijn mond heeft kunnen opendoen. Uit angst waarschijnlijk. Ja, dus ik kan mij niet geloven, ik kan niet geloven dat daar 2600 jodenhaters in die appgroep van de taxichauffeurs zaten. Misschien zaten er 100 in, misschien 200. Misschien 300. Maar niemand die zijn mond durft open te doen. Er is geen enkele Israëlische vlag in Amsterdam. Er is één Israëlische vlag in de stad waar ik woon in Amersfoort. Op de derde verdieping van het appartementgebouw is mijn vrouw nog zo flink om het wel te doen. Maar we durven onze mond niet open te doen. En als we onze mond niet open doen, dan zijn we die zwijgende Die zwijgende meerderheid, net zoals in de Tweede Wereldoorlog, die zijn mond niet opendeed en die heeft het laten gebeuren.
[00:19:17] Speaker A: U is ook wel vaker bij een pro-Palestijns protest geweest om te kijken wat er gebeurt. Niet in de afgelopen week, want toen was u in Israël, maar daarvoor. Wat ziet u daar? Wat heeft u daar gezien?
[00:19:32] Speaker B: Wat ik daar zie is de enorme haat die er is.
[00:19:37] Speaker A: Kunt u voorbeelden geven?
[00:19:38] Speaker B: Ja, ik ga je een voorbeeld geven. De haat die er is, die er ingepompt is.
dat de Joden niet deugen, dat Israël niet deugt en dan denk ik ja wat heeft die Marokkaanse achterbuurvrouw van mij, wat heeft die daar mee te maken of die wook Nederlander die voor gerechtigheid gaat, wat heeft die Waarom zit dat zo diep? Waarom moet hier de straat op? Maar als je dan langs de demonstranten loopt en hoort wat ze schreeuwen, ze stoppen zo dicht mogelijk bij, in Amersfoort is het voorbeeld, ze stoppen zo dicht mogelijk bij de Amersfoortse synagoge om daar de slachtoffers van de van de Gaza-oorlog te gedenken. En daar hun gebeden allemaal in het Arabisch. Het gaat vaak in het Arabisch, ook wel een beetje van de referto to the free, see palestine shall be free in het Engels, maar het meeste is in het Arabisch. En met zoveel haat. Toen ze bij ons de vlaggen van ons dak hielden, toen zei mijn vrouw Elisabeth, ik heb nog nooit zoveel haat in mijn ogen gezien.
En dan denk je, wat hebben zij ermee te maken, Marokkanen zo ver van hun huis, terwijl in het Midden-Oosten worden zoveel moslims door moslims vermoord.
[00:21:00] Speaker A: Maar hoe zorg je ervoor, want dat is ook de kritiek die we de afgelopen dagen hoorden, hoe zorg je ervoor dat je niet een hele bevolkingsgroep, de Marokkanen of de immigranten of de mensen, de Arabische mensen, dat je die niet die hele bevolkingsgroep wegzet omdat ze allemaal, of dat je ze allemaal op één kant geeft.
[00:21:19] Speaker B: Nee, want zo is het natuurlijk ook niet. Want er zijn Er zijn heel veel goeden en er zijn heel veel die het wel doorzien. Maar ook zij, kijk, zij durven sowieso hun mond al niet open te doen. Je hebt ook Arabieren in de Moslims in de Midden-Oosten. Maar ja, zo gauw zij hun mond open doen, dan zijn ze er niet meer.
[00:21:44] Speaker A: Dus de mensen die goed zijn, die spreken zich niet uit.
[00:21:47] Speaker B: Nee, die spreken zich niet uit. Maar wat natuurlijk dramatisch is, is dat de leiders van de moslimgemeenschap het niet veroordelen. Dat is zo dramatisch. Dus daarmee is er eigenlijk een groen stempeltje opgekomen van wat jullie doen, dat is prima.
Als zij zich niet uitspreken als de leiders van de Marokkaanse gemeenschap, van de Turkse gemeenschap, van de moslimgemeenschap, en zich niet krachtig uitspreken en het veroordelen, dan ben je ook medeplichtig. En dat geldt ook voor ons. Als wij onze mond niet open doen, dan zijn we medeplichtig aan wat er gebeurt.
Eergisteravond kwam ik terug met de trein. Daar heb ik een speldje op van Israël, de verbondenheid tussen Nederland en Israël. Ik voel me ook Nederlander, dus dat is mooi dat je dan met Israël. En daaronder is het teken van de gegijzelden die nog steeds gegijzeld worden in Gaza. Een groot drama.
En toen stapte ik, zeg maar, deed ik mijn jasje aan, toen ik uit vliegtuig, en toen ging even de gedachte door mijn hoofd van ja, kan ik dat eigenlijk wel doen? Is dit wel mijn veiligheid? Dus toen betrapte ik mezelf al op die gedachte. Ik heb het wel gedaan, maar ja.
[00:23:11] Speaker A: Maar het is toch spannend.
[00:23:13] Speaker B: Het is toch spannend. En niet omdat ik bang ben, maar omdat je weet, ja, Ik verlangde ook naar huis, naar ons gezin. Ik wil er straks wel om tien uur weer thuis zitten. Dus weet je, de gedachte alleen al. En ik denk dat dat bij heel veel mensen is. En daar moeten we ons echt tegen te weerstellen.
Goed.
[00:23:36] Speaker A: Ja, nog één ding, want u bent dus in Israël geweest, u heeft daar de kiboutzen gezien, u bent daar met 24 ondernemers geweest die zich ook willen inzetten voor Israël. Hoe gaat het eigenlijk met de wederopbouw van dat zuiden? U vertelde al dat er een nieuwe wijk is gebouwd in Sedrot.
[00:23:53] Speaker B: Nou die is nog niet gebouwd hoor.
[00:23:54] Speaker A: Maar daar zijn ze mee bezig.
[00:23:55] Speaker B: Daar liggen plannen voor, dus dan zijn we ook met de ondernemers geweest om daar te kijken en of wij ook dan wat huizen kunnen adopteren.
[00:24:04] Speaker A: Maar is de bevolking in Israël hoopvol dat ze weer die wederopbouw kunnen oppakken?
[00:24:11] Speaker B: In eerste instantie probeert iedereen positiviteit uit te stralen. Maar als je doorpraat en doorspreekt met de mensen dan is er ook een gaat het ons allemaal wel lukken en we staan helemaal alleen. Maar ik weet heel zeker dat net zoals bij het ontstaan van Israël in 1948 en daarvoor is er ook een enorme strijd gestreden dat Israël hier ook doorheen komt en dat het zuiden en het noorden weer helemaal herbouwd zal worden.
[00:24:51] Speaker A: In het afgelopen jaar heeft Christen voor Israël maar liefst tien Handen uit de Mouwen reizen georganiseerd, zo heetten die reizen. 374 mensen zijn naar Israël gegaan om daar vrijwilligerswerk te doen. De laatste reis van dit jaar is deze week teruggekomen. Wat betekent het voor de mensen in Israël dat Nederlanders daarheen rijden, reizen om daar te gaan helpen? Want het zijn niet alleen die tien reizen van ons. Ook de businessclub die dan in Israël komt, ook heel veel individuele mensen die naar Israël gaan.
[00:25:19] Speaker B: Ja, en je hebt bijvoorbeeld een organisatie Luma Anga die in... Die dat ook doet? Ja, die helemaal in het zuiden.
[00:25:24] Speaker A: Ja, hoe belangrijk is dat dan?
[00:25:25] Speaker B: Ik denk dat het ontzettend belangrijk is.
Je spreekt heel erg veel mensen. De mensen ook die gaan, want die gaan ook naar de plekken waar het gebeurd is op 7 oktober. Ze gaan naar Tel Aviv, naar het plein. Vanuit hun hotel in Jeruzalem spreken ze heel veel mensen. Ik denk dat het een enorme bemoediging is ook. In Israël. En ook de kleine tekenen van hoop die er zijn. Ook als er bijvoorbeeld op Urk, als je rationeel denkt, denk je ja, op Urk zijn ze nog veilig in ieder geval in Nederland.
[00:25:59] Speaker A: Ja, Urk had aangegeven, ze zijn veilig bij ons.
[00:26:01] Speaker B: Ja, ze zijn veilig bij ons.
Gisteren was er een groot artikel in de grootste krant van Nederland over dat zij gelijk ook aanwezig waren in Amsterdam in die nacht om hulp te bieden om mensen te vervoeren, net zoals christenen voor Israël.
[00:26:16] Speaker A: Dat brengt me eigenlijk gelijk bij mijn laatste vraag, een beetje de oproep. U begon er al mee, maar wat kunnen wij doen? Wat is onze taak als christenen?
[00:26:26] Speaker B: We zijn daarmee begonnen. Onze taak als christenen is gebed en onze taak is om ons uit te spreken in onze omgeving en ons niet te schamen. Zo belangrijk en niet bang te zijn. Niet bang te zijn voor onze onderneming omdat we ook een medewerker hebben die het niet eens is als wij ons als ondernemer voor Israël uitspreken, of in de school, want er is echt heel veel aan de hand.
[00:26:57] Speaker A: Maar je moet je uitspreken?
[00:26:58] Speaker B: Je moet je uitspreken. Ik sprak met iemand en haar kinderen gaan naar een lagere school in Amersfoort, een basisschool en er was een jongetje in groep 6 en die ging aan iedereen vragen van ja wat vind jij van Israël en van Palestina en als je van Israël dan werd er een fotootje van je gemaakt en dat stuurt die dan naar zijn ouders, naar zijn vriendengroep op om mensen te zeggen van kijk hij staat aan de verkeerde kant en dat is natuurlijk gevaarlijk want ja dan wordt je gekenmerkt en ja heel onveilig, heel veel onveiligheid geeft dat. Ik denk zelf als zo'n school daar niet tegen optreedt en zo'n jongen op van school stuurt of die ouders in ieder geval die ouders op het matje roept en het in orde maakt dan ja dan komen we steeds verder van huis. Dus je niet uitspreken, laat het niet gebeuren. Laat het in je kerk ook niet gebeuren. Omdat het verdeeldheid geeft. Dat is het vaak. We moeten de vrede onderling allemaal bewaren, dus laten we het niet over Israël hebben. Maar als de gemeente zich niet over Israël uitspreekt en achter Israël staat en de leugen, waar ik net een klein stukje uit de Morgen Slaamse krant van heb voorgelezen, maar wat ongetwijfeld in al onze kranten, in het NRC, in Volkswagen, ja ik lees het allemaal niet.
Ik lees het soms wel, zeg maar, beroepsmatig, maar waar het ook veelvuldig, ja, de vooroordelen over Israël en Joden...
[00:28:32] Speaker A: De leugen moet weerlegd worden.
[00:28:34] Speaker B: Ja, de leugen moet weerlegd worden. En ook in de kerken.
[00:28:38] Speaker A: U heeft een bijbelgedeelte uitgekozen met ons gelezen.
[00:28:41] Speaker B: Ik heb iets uitgezocht, en ik denk, we hebben het hier al vaker gelezen, maar dat is de Biliam was een heidense profeet. De koning van Moab, Balak, die had hem geroepen om Israël te vervloeken. En hij werd door God weerhouden om Israël te vervloeken. Hij kon alleen maar zegenen.
En dat wil ik even met jullie lezen wat hij dan zegt, wat hij dan profiteert in zijn profetie. Het zijn drie hoofdstukken in Nummeri en ik lees een klein stukje uit Nummeri 23. En daar zegt die Biliam, die heidense profeet, die geroepen was om Israël te vervloeken en heel veel geschenken was beloofd. Maar hij kon de leugen niet spreken over Israël. Hij kon alleen maar de waarheid spreken. En dan zegt hij, men schoudt geen onheil in Jacob in Israël en ziet geen ramspoed in Israël. De heren zijn God is met hem en gejubel over de koning is bij hem.
God die hen uitleidde uit Egypte, is hem als de hornen van de wilde stier. Want er bestaat geen bezwering tegen Jacob, nog waarzeggerij tegen Israël. En dan zegt hij, wat verder zegt hij dan, moet hij zeggen, tegen zijn eigen zin in, gezegend die u zegenen, die Israël zegenen, en die u vervloeken, vervloeken. En ik denk ook dat dat een Een les, voor wie is het nu het allerergste wat er gebeurt? En dat is denk ik voor de mensen die Israël haten. Want als je Israël vervloekt, als je ze achterna zit, op de huid zit, dan word je zelf vervloekt. En dan val je onder godsoordeel.
En dat is ook wat ik vaak zeg, voor hen is het veel erger dan voor het Joodse volk, want het Joodse volk zal de Heer beschermen en bewaren. Hij brengt hem terug op de bergen van Juda en in Jeruzalem. En daarom wil ik nog één laatste stukje lezen uit Isaiah 62, waar De profeet zegt, om Zion's wil zal ik niet zwijgen en om Jeruzalem's wil zal ik niet rusten, totdat zijn heil opgaat als een lichtglans en zijn verlossing als een brandende fakkel. Volken zullen uw heil zien, alle koningen uw heerlijkheid, en men zal u noemen.
met een nieuwe naam die de mond van de Heer zal bepalen. Gij zult een sierlijke kroon in de hand van de Heer zijn, een koninklijke tulband in de hand van uw God. Men zal u niet meer noemen Verlatene, en men zal uw land niet meer noemen Woestenij, maar gij zult genoemd worden Mijn Welgevallen en uw land Gehuurde.
Want de Heer heeft een welgevallen aan u, en uw land wordt een huwelijk genomen. Want zoals een jongeling een maagd huwt, zullen uw zonen u huwen. En zoals de bruidegom zich over de bruid verblijt, zal uw God zich over u verblijden. Want op uw muren, o Jeruzalem, heb ik wachters aangesteld, die de ganse dag en de ganse nacht nimmer zullen zwijgen. Gij die de Heren indachtig maakt, gunt u geen rust en laat hem geen rust, totdat hij Jeruzalem gegrondvest heeft en stelt tot een lof op de aarde. En dat gaat gebeuren. Jeruzalem zal gesteld worden tot een lof op de aarde en God zal het land wat hij aan Abraham, Isaac en beloofd heeft beloofd heeft aan Israël ten volge geven en dan zal zijn gerechtigheid uit Zion komen en alle die God van Israël lief hebben en zijn volk lief hebben.
[00:32:35] Speaker A: Zullen we daarvoor bidden?
[00:32:36] Speaker B: Laat ons bidden. Lieve Vader in de hemel, we danken u voor uw genadegave, voor uw barmhartigheid, voor uw trouw. Bedankt u dat Uw volk liefheeft dat u hen terugbrengt op de heuvels van Juda en Jeruzalem. Ze hebben zolang, zoveel eeuwen de smaad van de volkeren moeten dragen. En het lijkt nu weer naar een nieuw hoogtepunt, een toppunt te komen. Ontferm u over uw volk. Verstrooi de vijanden van Israël.
Geef dat ze bewaard en beschermd mogen worden hier in Nederland en ook hier in het land waarin ze naar teruggekeerd zijn en terugkeren. Vergeef ons, ook als gemeente, wanneer we telkens weer tekortschieten en onze mond niet durven open te doen en geef dat het zo mag zijn dat we om Zion's wil, om de wil van Jeruzalem en om de eer van uw heilige naam, niet zullen zwijgen maar onze mond zullen opendoen en recht door zee gaan. Je vervul ons zo met uw heilige geest dat we in die weg mogen gaan en dat we niet opnieuw bij de zwijgende meerderheid horen en dat we in alles uw naam mogen prijzen omdat die groot en heerlijk is. Geprezen zij uw naam. Amen.
[00:34:00] Speaker A: Rogeer van Noord, dank voor uw komst naar de studio. En u thuis ook, bedankt voor het kijken naar deze uitzending van Christen voor Israël. We hebben het in de uitzending gehad over onze Handen uit de Mouwenreis. Nu staan er voor volgend jaar, voorjaar, staan er alweer vijf nieuwe reizen gepland. Dus als u denkt, nou misschien is dat wel wat voor mij, kijk vooral op onze website cvi.nl slash reizen. Daar staat meer informatie over wanneer die reizen zijn en wat er allemaal gaat gebeurt tijdens zo'n reis. Nogmaals, dank voor het kijken en graag tot de volgende keer.
