Episode Transcript
[00:00:06] Speaker A: 77 jaar geleden werd de staat Israël opgericht. Een Joodse staat in het land dat al aan Abraham beloofd werd. Wat betekenden de wetten en regels uit die tijd nu nog voor de huidige inwoners van Israël? Is Israël dichter bij God gekomen na 7 oktober?
Gideon Samuel vertelt aan seculiere Joodse kinderen over wat hun Joodse wortels betekenen. Daarnaast bespreken we met Freek Vergeer van het CIDI de honger in Gaza en het wel of niet toelaten van noodhulp door Israël. Gideon, van harte welkom. Fijn dat je hier bent. Je bent een aantal dagen hier in Nederland om ook te vertellen over jouw werk. Daar gaan we het in deze uitzending ook over hebben.
Maar eerste vraag die ik ook in de introductie vroeg. Denk jij dat na 7 oktober 2023, na de aanslagen van Hamas, dat Israël zich meer tot God heeft gewend?
[00:00:55] Speaker B: Wat wij zien in de scholen met ons werk, dat meer en meer kinderen ...zich geïnteresseerd zijn in de Joodse identiteit. Meer en meer kinderen lopen in circularische scholen met kippot.
[00:01:08] Speaker A: Ja, keppeltjes.
[00:01:09] Speaker B: Met keppeltjes en met tzitzit. En meer kinderen willen de gebedsriemen omdoen.
[00:01:16] Speaker A: Dus je ziet wel een verschil tussen voor 7 oktober en daarna.
[00:01:18] Speaker B: Ik zie een groot verschil. En we zien ook veel geiselaars die terugkomen... ...die daarvoor niet religieus waren. En ze vertellen hoe ze een gesprek hadden in de moeilijkste tijden...
In Aza, met God. Hoe ze de kiddush hebben gemaakt. Niet met wijn, met water. En hoe ze de feestdagen hebben gehouden.
Alleen de herinneringen en de geloof gaf hun hoop. Hoop en kracht door die moeilijke dagen. We hopen allemaal dat de andere 58 heselaars terugkomen.
[00:01:56] Speaker A: Daar gaan we het in deze uitzending over hebben, maar eerst dit. Want de afgelopen maanden heeft Israël alle noodhulp aan Gaza tegengehouden. Sinds deze week wordt dat weer langzaamaan hervat. Waarom hield Israël deze hulp tegen en was het een buitenproportionele maatregel? Dat bespreken we met Freek Vergeer van het CIDI.
Freek Vergeer, van harte welkom in de uitzending. We krijgen uit onze achterban heel veel vragen over de humanitaire blokkade die Israël sinds maart heeft ingesteld tegen Gaza, waardoor hulpgoederen en eten niet meer werden toegelaten in Gaza. Wat is de reden dat Israël die blokkade in de tijd heeft ingesteld?
[00:02:41] Speaker C: De achtergrond van deze blokkade is het staak dat vuren. Dat heeft plaatsvonden vanaf halverwege januari tot begin maart.
Toen zijn er heel veel hulpgoederen de Gaanstrook binnengekomen. Tot wel 600 vrachtwagens per dag. Er is ook een raming geweest van het Wereldvoedselprogramma dat heeft gezegd, nou, tot en met halverwege juli is er voldoende voedsel voor de bevolking in de Gaanstrook binnengekomen. Alleen tegelijkertijd zag je natuurlijk ook bij de interstakingsvuren dat Hamas nog steeds springen levend was. En die hebben natuurlijk Israël echt getart met afgrijzelijke ceremonies. Toen heeft Israël gezegd, nou ja, wij willen natuurlijk Hamas niet, want dit is onacceptabel.
Het was ook nog steeds duidelijk dat Hamas de controle had over het gebied. Dat was natuurlijk tegen het zerebeen van Israël. Het was ook overduidelijk dat Hamas duidelijk profijt had van de hulpverleningen. Wat er gebeurd is dat Hamas de hulp in beslag neemt en het vervolgens weer verkoopt. Zo krijgen ze ook geld om salarissen te betalen voor de mensen die in dienst zijn van Hamas. Dus op die manier zie je dat ze daarvan geprofiteerd hebben.
[00:03:43] Speaker A: Ja, en dat is de reden van die stap van Israël. Tegelijkertijd komt er ook heel veel kritiek op de stap van Israël om Gaza af te sluiten van hulpgoederen en van eten. In hoeverre wordt de Gazaanse bevolking geraakt door die blokkade die Israël toen had ingesteld?
[00:04:00] Speaker C: Ja, die wordt daar natuurlijk wel door geraakt. Kijk, Israël zegt natuurlijk het is primair een drukmiddel tegen Hamas, maar het raakt natuurlijk uiteindelijk ook de bevolking.
omdat er nu echt geen enkele hulp binnen is gekomen. Er waren nog voorraden, maar langs me zeker zijn de voorspellingen natuurlijk dat er echte honger gaat komen. Dus dit raakt natuurlijk ook de gewone gazaan. En misschien raakt het zelfs nog wel de gazaan die eigenlijk het minst met de Mars verbonden is. Want als je met de Mars verbonden bent, dan kan je nog wel regelen dat je eten hebt. Maar als je helemaal niks met de Mars hebt of daar zelfs kritisch tegenover staat, dan zal het alleen maar ingewikkelder zijn om een eten te kopen.
[00:04:34] Speaker A: Ja, nu zijn er ook heel veel hulporganisaties en regeringen en overheden wereldwijd die kritiek hebben op Israël vanwege die blokkade. Is het niet volledig buiten proportioneel wat Israël hier doet?
[00:04:48] Speaker C: Ja, dat is een ingewikkelde vraag. Kijk, ik denk dat je wel je vraagtekens kunt stellen bij deze blokkade. Kijk, het uitgangspunt in het internationaal recht is dat je hulp moet doorlaten voor de burgers. Dus die plicht rust ook op Israël. Dat is het uitgangspunt. Maar er is wel een kanttekening te plaatsen, want je hoeft de hulp niet door te laten als er een risico is dat je vijand, lees Hamas, hiervan profiteert. En dat gebeurt in dit geval dus wel. Dus Israël heeft formeel, zou je kunnen zeggen, wel een reden om die hulp tegen te houden. Alleen het punt is, je zou dat dus alleen tegen mogen houden als je bang bent dat Hamas de hulp in handen krijgt. Maar wat Israël uitspreekt en zegt is, nee, we willen het ook als drukmiddel gebruiken om Hamas te dwingen om alsnog die geislas vrij te laten en terug te keren aan de onderhandelingstafel. En dan mag het dus niet.
Nee, want dan ga je het inzetten als drukmiddel. Het is wel begrijpelijk, want je zegt natuurlijk ja, Mars die uit Gijsla is, en dat is natuurlijk een afgrijzelijk misdrijf en dat doen ze voortdurend. En daar wordt het ook niet meer op aangesproken. Dat frustreert natuurlijk enorm. Maar je kunt dan niet zeggen, over het ene onrecht plaats ik het andere onrecht. Je moet binnen de regels blijven. Dus je mag het wel doen om te voorkomen dat Mars ook even profiteert, maar niet als drukmiddel inzetten. Tenminste, ik denk niet dat je dat kan doen vanuit het oorlogsrecht, hoe begrijpelijk dat ook is.
[00:06:08] Speaker A: Inmiddels is de blokkade deels opgeheven door Israël. Gisteren heeft Israël weer ongeveer 100 trucks met voedsel binnengelaten in Gaza, met name babyvoeding en zo. Is dat nou een positieve ontwikkeling?
[00:06:21] Speaker C: Ja, ik denk dat het een positieve ontwikkeling is, want aan de ene kant zal Hamas hier toch weer van profiteren. Nog steeds hebben zij grotendeels controle over die gebieden, maar het is een onhoudbaar situatie. Je kunt dit niet nog wekenlang volhouden, want we hebben dus nu zo'n voorspelling dat de honger gaat komen. Maar je kunt wel begrijpen, als je echt alle hulp tegenhoudt, dan gaat het natuurlijk vanzelf gebeuren. Dus dat is niet iets wat je heel lang vol kunt houden. En het heeft inzommen natuurlijk ook de diplomatiek heel erg geraakt. Je ziet dat ook heel veel landen die We worden gezien als bondgenoten van Israël ook Europese landen kritisch worden. Dat is natuurlijk wel soms een beetje hypocriet, want toen de Europese landen zelf oorlog voerden, bijvoorbeeld tegen de Islamitische staat, keken ze ook niet altijd even krap. Het lijkt hier soms wel of de hele wereld zeg maar meekijkt. Als je van de week ook de krant hebt gevolgd, dat is een soort Ja, bombardement van kritiek op Israël en daar is geen enkele ruimte voor nuance. Er is alleen maar één grote beschuldigende vinger. Dat vind ik wel heel, heel ja, gevaarlijke ontwikkeling. Israël wordt echt neergezet als de grootste schurkenstaat ooit. Ik denk dat dat onterecht is, maar blijkbaar zijn mensen door al die emoties, dat er eventueel naar honger zou kunnen komen, zijn ze niet meer in staat om naar de feiten te kijken en willen ze alleen maar Israël beschuldigen. Dat vind ik echt wel een hele zware ontwikkeling. En daar wil ik nog één ding aan toevoegen. Het engste ervan is, Toen Hamas die aanval uitvoerde, toen hebben ze ook gezegd, en ze hebben meerdere redenen gehad om die aanval uit te voeren, maar ze zeiden erbij ook, wat we dan gaan doen, als we dat eenmaal hebben gedaan, is dat ze ons gaan terugtrekken en dan gaan we proberen om het internationale recht in te zetten om ervoor te zorgen dat Israël ons niet kan vernietigen. En het is natuurlijk niet dat die hulporganisaties dat echt bedoeld doen of in opdracht van Hamas, maar je ziet toch dat het wel iets is wat in de praktijk gebeurt en ik denk dat dat ook voor Israël heel frustrerend is.
[00:08:07] Speaker A: Tegelijk zie je, want gisteren zijn er dus honderd trucks met voedselhulp Gaza binnen gegaan. Maar ook daarop komt veel kritiek, want zeggen de hulporganisaties, het is veel te weinig. Het zou veel meer moeten zijn. Wat is jouw kijk daarop?
[00:08:22] Speaker C: Ja, kijk, dan is het ook... Je ziet dat ze ook een heel andere kijk hebben op de situatie nu. Er gaat heel veel informatie rond over de dreiging van honger. Er is een WK-rapport geweest van een hele belangrijke VN-organisatie, die heeft dat gezegd. Maar de vraag is, hoe actueel is die honger nu? Ja, ik kan niet zeggen dat dat helemaal niet is, maar je ziet dat mensen net of nu al een afschuwelijke situatie zijn, of er al enorm honger is. En dat kun je, denk ik, ook niet zeggen. Maar dat is de achtergrond waar ze dat tegen zeggen.
En ik denk dat er altijd kritiek zal blijven op Israël, ook al laten ze er nu meer toe, dan zal er altijd kritiek blijven.
Dat is wel ingewikkeld. En de feiten, echte feiten zien en op basis daarvan oordelen, dat kan bijna niemand, omdat het ook een hele chaotische situatie is. Dus alleen je staat gewoon met 3-0 achter als iemand zegt, ja, er is een dreiging van hongersnood. Als je dan gaat proberen te argumenteren, ja, nou, misschien valt het wel mee. Dan sta je natuurlijk altijd met 3-0 achter, want dan gaan mensen emotioneel worden en boos worden en zeggen, hongersnood, dat is het meest afgeheidselijke. Ik zie kindjes die om de voet zijn. En het punt is ook, er is ook veel chaos in de raadstroken, zeker ook in het noorden en het zuiden. Ik kan daar ook niet uitsluiten dat daar echt al honger is en dat mensen echt minder te eten hebben en dat het ook geen goed dieet is. Dat lijkt me wel dat het echt zo is.
[00:09:42] Speaker A: We zijn het erover eens dat de situatie in Gaza heel erg nijpunt is en heel erg moeilijk ook voor de Gazanen. Is het realistisch dat Israël zelf meer controle zou nemen op de distributie in Gaza van het eten? Wat is jouw kijk daarop?
[00:09:58] Speaker C: Ja, ik denk dat het op zich wel realistisch is. Het Israëlse leger heeft wel gezegd, wij gaan het niet doen. Wij zijn een leger, wij zijn geen NGO, dus Israël wil daarvoor een aparte organisatie oprichten die dat moet gaan doen. Ik denk dat dat de enige manier is om ervoor te zorgen dat Hamas niet kan profiteren hiervan. Dat zullen ze nu alsnog ook doen, maar ook dan blijft het heel ingewikkeld. De achtergrond van het hele punt is, ik denk, Wat wil Israel nog bereiken met de oorlog? Wil je Hamas helemaal vernietigen? De vraag is of dat kan. Het is belangrijk om dat te behalen, maar waarschijnlijk kun je een terrororganisatie niet alleen vernietigen met oorlog. Daarvoor zul je ook andere dingen moeten doen. Je moet ervoor zorgen dat de gazanen ook afstand willen nemen van deze terrorbewegingen. En dat kan ook goed, want Hamas heeft lak gehad. Dat vergeten we weleens in deze situatie.
Het is makkelijk om kritiek te hebben op Israel, maar Hamas is primair verantwoordelijk voor die meer dan 2 miljoen Gazanen in de Haze-strook. En die worden daar nooit om aangesproken, maar die zijn primair verantwoordelijk. Dus die moet je altijd als eerste verantwoordelijk stellen. Die duiken nu. Ik hoop ook dat er kritiek gaat komen vanuit de Gazanen op Hamas. Dat zie je soms al kleinschalig. Ik weet niet of dat grootschalig kan.
Er zijn ook veel mensen die wel sympathie zullen hebben voor Hamas, maar ook gelukkig heel veel mensen die het niet hebben. En die zul je moeten mobiliseren en ook moeten gebruiken om een eind te maken aan Hamas.
[00:11:21] Speaker A: Ja, Freek Vergeer van Sidi, hartelijk dank voor jouw toelichting.
[00:11:24] Speaker C: Graag gedaan.
[00:11:32] Speaker A: Gideon, een week geleden vierden we in Nederland de onafhankelijkheidsdag van Israël op 14 mei. Wat betekent die dag, onafhankelijkheidsdag, voor jou?
[00:11:42] Speaker B: Hebij jou, dat is de Joodse datum en 14 mei. Dat was een dag van een hele grote wonder. Waar David Ben-Gurion heeft besloten om Israël op te richten. Ondanks dat de United States heeft gezegd tegen Ben-Gurion, wacht even, wacht even, het is te gevaarlijk.
[00:12:04] Speaker A: Hij heeft niet gewacht.
[00:12:05] Speaker B: Hij heeft niet gewacht en toch met een sterke wil en met een geloof dat dat de juiste Het juiste was, heeft hij Israël opgericht.
[00:12:15] Speaker A: Ja, want je noemt het een wonder. Waarom is het zo bijzonder dat Israël weer ontstond en dat zoveel Joden na 2000 jaar weer begonnen terug te keren naar het land?
[00:12:24] Speaker B: Het feit dat na de Shoah, na de Holocaust, wij het kracht hadden om het staat weer op te richten en de situatie in onze buurt is dat ze niet op ons hebben gewacht met een rode mat en met bloemetjes. Dat brakte direct uit een oorlog, de independence oorlog. De onafhankelijkheidsoorlog, ja.
Ondanks vele wonderen zijn we er door gekomen en staat gekregen en we zijn terug thuis. Dus we hebben een plek waar we kunnen rustig, niet altijd rustig, maar we kunnen onszelf verdedigen en we kunnen ons thuis voelen.
[00:13:07] Speaker A: Ja, nu al 77 jaar inderdaad. Want jij hebt zelf Alia gemaakt als kleine jongen. Je woonde eerst in Nederland, je bent op Alia gegaan naar Israël. Wat betekent het voor jou dat die Joodse staat er nu is? Echt voor jou persoonlijk, wat betekent dat?
[00:13:24] Speaker B: Eerst is mijn ouders, die waren beide ondergeloken hier in Nederland. En mijn moeder heeft besloten in de onderduik dat ze in Israël gaat wonen en niet in Nederland blijft.
[00:13:35] Speaker A: Want dat is Aliyah naar Israël.
[00:13:38] Speaker B: Het heet Aliyah, want je gaat naar een belangrijke plaats, naar een belofte land. Daarom is het naar boven gegaan. Mijn moeder heeft besloten om een grote familie op te bouwen. Ik ben de zeventiende kind. Mijn jongste zoon is de veertigste kleinkind.
De familie breidt zich uit. Voor mij betekent dat een wonder.
een droom die realiteit wordt. Ik waardeer mijn ouders heel veel dat ze dat hebben gedaan.
[00:14:09] Speaker A: Dat ze die keuze hebben gemaakt. Zien alle Joden in het land Israël als een wonder?
[00:14:15] Speaker B: Helaas niet. Als je niet gelovig bent en je begrijpt niet wat Israël betekent, dat het de belofte land is en dat onze voorvaarders, Avram en Tchaikovs, Die liepen hier en die spraken met God. En hij zei, deze land is jullie God, jullie huis. Als je dat niet ziet en niet begrijpt, dan denk je dat er niet veel verschil is tussen Israël en Nederland.
[00:14:44] Speaker A: Nu, jouw organisatie. Je hebt een organisatie waar je volgens mij al tientallen jaren voor werkt. Am Israel Echad.
Kun je kort schetsen wat jullie doen?
[00:14:53] Speaker B: We proberen eenheid te brengen in Israël tussen onze joden en de eenheid komt als we ons niet houden aan de wet, maar als we weten in onze identiteit dat de wet, de bron, de boek, de vader van de Tanakh, Die zijn onze wortels. De basis. En met deze basis krijgen we kracht om te leven in Israël en soms te vechten voor onze huis.
[00:15:23] Speaker A: Want aan Israël gaat, dat betekent Israël is één.
[00:15:27] Speaker B: Eenheid. Eenheid te brengen door te begrijpen dat we dezelfde basis hebben.
[00:15:32] Speaker A: Ja, maar leg eens uit. Op wat voor manier zijn die Joodse wetten en regels van zoveel duizend jaar geleden nu nog zo belangrijk voor Israël?
[00:15:42] Speaker B: Een hele goede vraag. Die wetten zijn belangrijk, want die wetten maken ons wat we zijn. Soms vraag ik de kinderen, in één klas heb ik kinderen die komen van twintig of dertig landen. Van Turkije, van Marokko, van Irak en van Holland, van Argentinië. Ik vraag, hoe komt dat dan? Na 2000 jaar, jullie terugkomen naar deze land, waar jullie verlaten hebben 2000 jaar geleden. Hoe kan dat?
En hun zeggen, die kinderen zeggen, begrijp je dat? Dat is alleen maar om, als je je houdt aan de wet, aan de traditie, dan heb je een contact met je huis. Met je huis die je beloven is door God. Dus de wetten, de waarderen van de Tanakh, Die geven ons de kracht om Nissel te zijn.
[00:16:31] Speaker A: Maar wat is het dan in die waarde? Is het zo heel belangrijk dat je je op een bepaalde manier kleedt of dat je een keppeltje opdoet?
[00:16:38] Speaker B: Nee, het heeft niks te maken met hoe je eruit ziet. Het heeft te maken met wat je in je hart en in je ziel hebt. Als je begrijpt dat deze land is ons gegeven niet door de Verenigde Naties. Het is ons gegeven door God.
dan heb je de moed om daarvoor te vechten. Helaas, dat is de situatie van dag in dag.
[00:17:00] Speaker A: Wat betekent dat dan voor andere bevolkingsgroepen in Israël, zoals bijvoorbeeld de Arabieren, de Palestijnen, de Arameers, de Druzen? Wat betekent dat voor hen? Want ze wonen in een Joodse staat, maar ze zijn geen Joden.
[00:17:12] Speaker B: De antwoord is in je vraag. Ze wonen in een Joodse staat.
Ze zijn geen Joden en als ze zich houden aan de wet en ze zijn vertrouwbaar en kunnen ze ook het leger in, de Druzen zijn broers, die werken met ons mee in het leger. Als ze zich goed houden dan kunnen ze gewoon heel goed leven hebben in Israël.
[00:17:37] Speaker A: Maar blijven ze buitenstaanders?
[00:17:39] Speaker B: Wat bedoel je bij buitenstaanders?
[00:17:41] Speaker A: Outsiders.
[00:17:43] Speaker B: Ze zijn in een Joodse volk. Ze zijn in een Joodse staat. En ze kunnen zich houden aan hun wetten. Ze kunnen gewoon doen wat ze willen. Niemand zegt hen wat ze willen. Alleen als ze tegen de staat werken, dan worden ze gestraft en worden ze tegengehouden.
[00:18:04] Speaker A: Maar voor de rest hebben ze gewoon helemaal dezelfde rechten.
[00:18:06] Speaker B: Ze hebben vrijheid. Ze kunnen alles doen. Ze kunnen overal werken.
Ze hebben een veel beter leven dan in Libanon, Syrië, Jordanië of in Aza. Ze willen in Israël blijven leven, want ze hebben een westelijk levenniveau. Dus ze willen in Israël blijven leven.
[00:18:26] Speaker A: Nu, jouw werk. Je gaat met name naar scholen toe, naar scholen waar kinderen zijn die niet zoveel hebben met het Joodse geloof, met de Bijbel of de Tenag. Waarom is het zo belangrijk dat juist de kinderen hierover onderwezen worden?
[00:18:42] Speaker B: De kinderen zijn de toekomst. Ze zijn de leiders van morgen.
Het is voor ons belangrijk dat die kinderen trots zijn om Joods te zijn. Dat ze begrijpen dat het feit dat we hier in Issel wonen...
Dat het een vervulling van een droom is en de vervulling van de profeten van wat de profeten ons hebben gezegd. Dat het echt een droom is van duizenden mensen, duizenden generaties die dat niet konden doen en het feit dat we terug zijn.
[00:19:21] Speaker A: Nu kan het wel.
[00:19:21] Speaker B: Nu kan het wel en het is een wonder van God.
Daarom is het zo belangrijk dat die kinderen dat begrijpen. Dat is wat we doen door de workshops, door de tours. Dat begrijpen dat wij iets speciaals hebben. Iets speciaals, maar de specialiteit is niet dat we beter zijn dan anderen. We zijn verantwoordelijk voor alle andere volken. Dus we zijn niet egoïstisch, we zijn het beste. We zijn verantwoordelijk dat alle andere volken het beter zullen hebben.
[00:19:55] Speaker A: Om tot zege te zijn van de volken. In de Bijbel wordt vaak het woord shuv gebruikt. Ik hoorde het je net ook al zeggen toen jij Bijbeltek citeerde. Dat heeft eigenlijk meerdere betekenissen. Kun je dat uitleggen?
[00:20:08] Speaker B: Ja, dus ik heb net gezegd, in het psalm staat geschreven... ...beshuv adonai et shivat zion ha-inuk cholmim. Lashuv is terugkomen. Terugkomen is ook spiritueel terugkomen. Dus als je wilt verbeteren, dat is lachzor b'tshuvah. Dus je verbeteren, je manieren verbeteren. Als je wilt houden aan de wet, dus dat is lachzor b'tshuvah.
[00:20:33] Speaker A: Dat is bijna hetzelfde woord.
[00:20:34] Speaker B: Dat is bijna hetzelfde woord. Ook terugkomen naar het land, het belofte land, is ook lašuv habaita, terugkomen naar huis. En wat ik heb gezegd, bšuv adonai tivation, het terugkomen van de 70 landen van de kinderen van God.
is net als een vervulling van een droom. En die droom wordt nou echt. Het land bloeit, het wordt gebouwd, opgebouwd.
[00:21:00] Speaker A: En ook nou... Met tegelijk zijn er heel veel joden die op Aliyah gaan, dus verhuizen naar Israël, maar niet dat doen vanuit een religieus idee, maar meer omdat ze bijvoorbeeld zeggen van nou, ik vind het in Europa niet meer veilig vanwege antisemitisme, daarom ga ik naar Israël. Of ik heb familie wonen in Israël, daarom ga ik naar Israël. Maar andere redenen dan de Bijbel. Is dat dan een verkeerde motivatie om naar Israël te gaan?
[00:21:23] Speaker B: Het is een goede motivatie om naar Israël te gaan. Ze zijn altijd welkom en wat wij doen in ons werk, wij geven hun de betekenis van Israël. Israël is niet alleen maar een safe place, het is niet altijd safe.
We weten wat er is gebeurd in 7 oktober, maar we geven hun de betekenis en dat maakt de contact tussen hun en tussen het land. Want als je in Israël woont moet je echt een speciale geloof en kracht hebben en je moet begrijpen wat het.
[00:21:54] Speaker A: Betekent om in Israël te wonen. Je zegt het al, Israël is een Joodse staat, maar tegelijkertijd er wonen veel seculiere mensen.
Dus die terugkeer naar het land en de terugkeer naar God, dat gaat niet gelijkwaardig op?
[00:22:11] Speaker B: Dat gaat niet gelijkwaardig op.
[00:22:12] Speaker A: Wat zegt de Bijbel daarover?
[00:22:14] Speaker B: De Bijbel praat er wel over. De Bijbel maakt een contact tussen de terugkeren naar het land en de terugkeren naar de wet van God.
Als je in het land woont, dan is een van de grootste mitzwot, opdrachten die in de toa staat geschreven. Dus dat is al een hele grote stap. Als je in Israël woont, dat is een hele grote en belangrijke voorrecht.
En wat wij doen in onze werk is dat ze ook begrijpen de betekenis van de andere mitzwot, de feestdagen. Dus begrijpen wat de betekenis van de feestdagen is. Niet alleen maar voor ons als een Joodse volk. We hebben ook een boodschap voor alle volken, laten we zeggen de Shabbat.
De shabbat die we hebben gekregen 3.337 jaar geleden in al-Sinai. Shabbat is ook ingenomen door de christenen en ook door de muslims. Dus we hebben invloed op alle volken.
[00:23:18] Speaker A: Dus het heeft ook een impact buiten het jodenboom? Ja. Sinds de oprichting van de staat Israël zie jij een ontwikkeling in Israël op geestelijk vlak? Gaan er bijvoorbeeld meer mensen naar de synagoge op shabbat?
[00:23:32] Speaker B: Ik denk het wel. Ik zie het wel. Ook na 7 oktober is er een groot verschil. En meer traditionele joden houden zich aan de wet. Maar ook als je kijkt hoe Issel was 77 jaar geleden, na de holocaust. En hoe het is vandaag. Dus er is niks te vergelijken.
[00:23:54] Speaker A: Nee, leg eens uit.
[00:23:56] Speaker B: Veel meer. 50% van de kinderen in de eerste klas zijn in religieuze educatie. Dus het is een heel groot verschil. De feit is ook dat de religieuze families, die breiden zich uit veel vroeger dan de secularische families. Dus het breidt zich uit, het groeit.
En meer en meer kinderen worden opgevoed in religieuze scholen.
[00:24:31] Speaker A: Dus je ziet daar wel een beweging.
[00:24:32] Speaker B: We zien een beweging en we kunnen dat ook zien in de politiek.
[00:24:37] Speaker A: Dat is eigenlijk mijn volgende vraag. Want je ziet ook tegelijk veel verdeeldheid in Israël. Er is een groot onderscheid tussen religieus versus seculier. Die clashen met elkaar. Je hebt links versus rechts. We kennen de beelden van de demonstraties in Jeruzalem en in Tel Aviv enzo. Hoe kan het volk weer één worden? Want het lijkt zo verdeeld allemaal.
[00:25:00] Speaker B: We zeggen, als je twee joden hebt, heb je drie meningen. Dus het bestaan van de Joodse volk en de Joodse traditie is door discussies. En als je discussies hebt op iets wat belangrijk is, dan is het heel goed, is het positief.
En als het onderwerp belangrijk is, dan geen probleem. Je bent mijn broer en je mag een andere mening. Het moet een belangrijk onderwerp zijn.
[00:25:27] Speaker A: Maar maak je je zorgen over de verdeeldheid in Israël? Want het lijkt zo extreem te worden.
[00:25:32] Speaker B: Ik maak me niet zorgen. Ik denk dat alles in de hand van God is. En ik doe mijn deel waar het met Amisterele gaat.
Wij ontmoeten religieuze en secularische teenagers, ontmoeten en praten met elkaar.
Ze zien dat ze veel meer connectie hebben en veel meer in common hebben dan de verschil.
[00:25:57] Speaker A: Kan je daar een voorbeeld van geven, op het microniveau, over seculiere jongeren die met gelovige joden in gesprek gaan? Heb je daar een voorbeeld van?
[00:26:10] Speaker B: We hebben heel veel groepen van secundair teenagers die komen samen met gelovige kinderen. En door onze workshops, opeens zien ze dat ze zoveel interesse hebben die... Die gemeenschappelijk zijn. Ja, die ze allemaal hetzelfde hebben.
Helaas de politiek of helaas de nieuws laat zien de verschil. Laat zien de demonstraties. Maar ook in de scholen en ook later in het leger zijn ze allemaal één. Dat is een één familie. Mijn zoon zit in een plaats waar religieuze en niet-religieuze samenwerken. En ze praten over alles. Maar ze zijn net als één familie. Want ze hebben een doel die hun één maakt. Als je een belangrijke doel hebt, dan.
[00:27:03] Speaker A: Zijn... Dan vallen de verschillen weg. Je noemde net al dat de verhalen van de gegeiselden die vrij zijn gekomen, dat sommige van die bevrijde gegeiselden, zoals Agam Berger en Sasha Truvanov, die hebben een getuigenis gegeven over hoe ze God hebben ervaren, ook toen ze gevangen zaten. Bijvoorbeeld Gadi Moses, de oudste gegeiselde die was vrijgelaten, die zei dat hij Eindeloos het hadikva heeft gezongen toen hij gevangen was. Wat betekenen deze verhalen voor jou als je dat zo hoort?
[00:27:35] Speaker B: Dat diep in iedere jood in zijn ziel heeft hij een diamant die een contact maakt met God. Soms is die diamant een beetje verstopt.
Maar wat wij proberen te doen is het een beetje schoon te maken en los te maken van wat hun denken, wat de media ons brainwash doet en dat ze zien dat we allemaal broers zijn en zusters en dat we van elkaar kunnen houden en als we samenwerken hebben we een veel beter leven. Dit bewijst het. Eén van de redenen van de 7 oktober, de attack, dat kwam door de demonstraties, door de haat die in de straten was en dat gaf onze vijfhandige kracht en we moeten ervan leren. Als we samenwerken, we hoeven niet hetzelfde te denken, we hoeven niet mee eens te zijn over alles, maar we moeten van elkaar houden.
[00:28:35] Speaker A: Ja.
[00:28:35] Speaker B: Als één familie.
[00:28:37] Speaker A: En één volk.
[00:28:37] Speaker B: Eén familie en één volk.
[00:28:39] Speaker A: Een laatste vraag Gideon, welke bijbeltekst geeft jou in deze toch moeilijke tijd voor Israël, welke bijbeltekst geeft jou hoop?
[00:28:50] Speaker B: Ik ga terug naar die psalm wat ik heb gezegd. De psalm dat heb ik ook geschreven op de toarol die onze familie in heeft gebracht in herinnering van mijn vader die jij goed kent.
Tien jaar geleden hebben we een Torahrol geschreven. En op die Torahrol hebben we geschreven...
Dus we zijn nu in het proces van terugkomen. We zijn net als een baby die opgroeit in een nieuwe situatie, 77 jaar.
Voor een mens is het veel jaren, maar voor een volk ben je nog een baby. Dus als je een baby bent, dan val je soms en soms word je vies en soms doe je fouten. Maar ik heb hoop en geloof dat de toekomst veel beter is. En dat we binnenkort goede berichten zullen hebben en dat de gijzelers thuiskomen. En dat de eenheid komt en dat er echt vrede komt. Eerst tussen ons en daarna tussen de volken.
[00:29:51] Speaker A: Nou, daar bidden we ook voor. Gideon Samuel, dank voor jouw komst naar de studio. En u thuis ook, bedankt voor het kijken naar deze uitzending van Christen voor Israël. Ik heb een aantal aankondigingen voor u. Dat is namelijk als eerste onze nieuwe podcast die staat online in de serie Coacher Klessen, waarin collega Paola in gesprek gaat met Raouf Leraar.
Het thema van deze week is Israël en de Verenigde Naties. Dus als u zegt, dat vind ik wel een interessant onderwerp, daar wil ik meer over weten, dan verwijs ik u graag door naar cvi.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.nl.n Het thema gaat dus over Jeruzalem, wat betekent Jeruzalem in de Bijbel, toen, nu en ook in de toekomst. En we hebben bijzondere muzikanten, onder andere Gilad Nezer, een Joodse zanger, Marcel van der Poel en de zangeres Bad Ella. Spreker wordt dominee Oscar Lohuis. Het is in Barneveld en de inloop is vanaf half acht. En als u daar meer over wil weten, kunt u ook terecht op onze website cvi.nl slash Jeruzalemdag.
En de laatste mededeling is deze. Komende vrijdag van 11 tot 14 uur staat de replica van de Hamas-tunnel bij de Universiteit van Leiden. En we hebben het eerder in deze uitzendingen ook benoemd. Het is dus een replica van een Hamas-tunnel en is bedoeld juist ook om aandacht te vragen voor het lot van de gegijzelden.
Dus bij de universiteit in Leiden op de Beestenmarkt en daar kunt u dus tussen 11 en 2 uur 11 uur ochtends en 2 uur middags kunt u daar langs gaan. Het is echt bedoeld om in gesprek te gaan over de gegeiselde en we hopen natuurlijk als u daar in de buurt bent dat u even ook gaat kijken. Nogmaals veel dank voor het kijken en graag tot de volgende keer.
