Episode Transcript
[00:00:06] Speaker A: Vorige week vrijdag hebben 50 alumni hun bul ingeleverd bij de Universiteit van Amsterdam vanwege het verbreken van de banden met de Hebrew University in Jeruzalem. Het is voor zover bekend de eerste keer dat er op die manier actie is gevoerd in Nederland. Ik spreek hierover met mede-initiatiefnemer Uri Roosendaal die ook zijn bul ingeleverd heeft.
Maar eerst dit. Gisteren stond kunstenares Rachel Meijler bij de UvA met haar kunstproject. Een trailer met een nagebouwde Hamas-tunnel. Daarmee vraagt ze aandacht voor het lot van de gegrijzelden. En dat leverde gisteren in Amsterdam veel reacties op.
Rachel, jij was gisteren bij de UvA met de trailer met de nagebouwde Hamas-tunnel erin. Wat gebeurde daar gisteren? Kun je dat omschrijven?
[00:01:00] Speaker B: Het begon heel rustig. Er was net een tegendemonstratie aangekondigd.
Maar tegelijkertijd, toen wij stonden met de tunnel, is er ook op de dam iets gebeurd, heeft een man zich in de fik gestoken, denk ik. Ik weet niet precies wat er gebeurd is. Maar dus daar ging heel veel aandacht naartoe en er waren ook heel weinig demonstranten, maar uiteindelijk kwamen ze wel.
en ik heb hele interessante gesprekken gevoerd met een deel van de pro-Palestina voordeurs, totdat een groepje een groepje jongens, meisjes. Het was niet helemaal duidelijk welk geslacht ze had. En toen zag ik hem geheimzinnig doen met iets in hun handen. Dus ik liep daarop af en toen viel uit de handen van een van de activisten een flesje. Toen zag ik dat dat aanstekervloeistof was. Dus daar schrok ik wel van. En het viel op de grond. En toen pakten ze het snel op.
Begon ze heel hard te gillen, weer van Free Palestine. Ik zei, luister, jij wilde praten. Kom, laten we het gewoon serieus even met elkaar hebben over. En niet gillen, want dan hoor ik jou gewoon niet. En toen had ze in de ene hand dus dat flesje liquid, ja, aanstekervloeistof. En aan de andere hand had ze dus een zippo. Dus die heb ik snel geprobeerd om uit haar handen te pakken, want ik dacht, ik zal toch niet meer in de fik worden gestoken.
Vervolgens ging dat eventjes. Dat lukte mij gewoon niet. En de politie die stond naast mij. Dus die hebben dat dus heel adequaat aangepakt. En toen bleek dat ze niet mij in de fik wilden zetten, maar een vracht verbranden. Uiteindelijk renden ze naar de UvA, de voordeur van de UvA.
en daar gingen ze een vlag proberen aan te steken, maar de politie heeft meteen die vlag geconfiskeerd en ze weggestuurd en ze verwijderd van de plek waar dus de boze demonstranten waren. Er waren nog wel andere waar we hele mooie gesprekken mee hebben kunnen vinden. Een van die gesprekken waren wel interessant. Zal ik je vertellen?
[00:03:18] Speaker A: Want je stond daar inderdaad om aandacht te vragen voor het lot van de gegeiselde en dat heb je op veel verschillende plekken gedaan in Nederland. Waarom was je specifiek daar bij de UvA gisteren met jouw kunstproject?
[00:03:30] Speaker B: De UvA heeft besloten om een deel van de banden met de Hebrew University af te kappen, wat heel jammer is. Ze hebben namelijk de gemaskerde activisten die een paar maanden geleden zoveel geweld en schade hebben toegebracht aan de UvA, daar zijn ze mee in gesprek gegaan.
Dus ik dacht, op z'n minst komen zij wel kijken naar deze kunstinstallatie die juist vraagt om dialoog en die een wat breder beeld geeft van wat er ook waar is. En juist probeer ik ze te gaan uitleggen dat er in Israël, als je de academici de mond snoert en dus isoleert van de internationale wereld, dat die geen druk kunnen uitoefenen op de lokale regering.
[00:04:17] Speaker A: Je geeft aan dat je wist van tevoren dat er demonstraties zouden komen, maar was het toch een verrassing voor jou dat er zoveel negativiteit was voor iets, een project dat eigenlijk alleen maar aandacht vraagt voor het lot van die gegeizelden?
[00:04:30] Speaker B: Dat zijn we nu nog wel gewend. Dit was de vijftiende keer dat we met de tunnel ergens staan. Online ben ik beschuldigd voor niet alleen Zionistenhoer, maar ook voor een propagandamachine van Israël.
Ik ben het gewend, maar ik vind het juist belangrijk om met die mensen in gesprek te gaan en om heel duidelijk te vragen wat hebben we welgemeen? Waar kunnen we het over eens zijn?
een van de best goed hoogopgeleide dames die zei, luister, Israël is een apartheidstaat en er is genocide. En toen zei ik tegen hem, oké, in mijn ogen moet er gewoon een einde komen aan de oorlog. En zij zei, in mijn ogen moet er een einde komen aan de genocide. Toen zei ik, wacht, die genocide oorlog zijn we het niet eens. Maar ik hoor dat we alle twee zeggen, er moet een einde komen aan. Kunnen we daar dan het over eens zijn? Er moet een einde komen aan.
En dat we elk respectvol in ons eigen hoekje blijven, maar wel naar elkaar kunnen luisteren. En daar was het gewoon al over eens en dat duurde een tijdje, maar dat is winst in mijn ogen.
[00:05:36] Speaker A: Begrijp je dat het zoveel emoties oproept bij mensen en dat mensen zo boos worden op het feit dat jij daar staat met die truck, met die tunnel erin? Begrijp je dat?
[00:05:45] Speaker B: Nee, eigenlijk niet. Vooral omdat ik dus niet onder stoelen of banken zit, dat ik er ben voor dialoog en niet voor oorlog. Dus je zou denken ze zijn boos, of misschien voor de Israëlische ambassade, ze zijn boos op mensen die met Israëlische vlaggen staan te waaien.
Ik verbied alle vlaggen bij mijn kunstproject, want ik vind dat dit moet gaan over hoe we blijven met elkaar in gesprek. Dus ik geef ze een kunstwerk waar ze doorheen kunnen lopen, wat ook een andere kant van het conflict laat zien, want uiteindelijk zien we op het nieuws in Nederland vooral het Palestijnse narratief. En ik wil ze uitleggen dat in Israël er tegenstand is en dat ook de Israëli's een einde aan deze oorlog willen en dat de families van de geiselaars wanhopig zijn.
[00:06:31] Speaker A: Ja, nu krijg je ook in die zin goede reacties van mensen, komen er ook mensen die komen steun betuigen?
[00:06:39] Speaker B: Ja, heel veel. Dat is heel fijn ook. In principe is daar de tunnel dus niet voor gemaakt. Het is heel gezellig en fijn dat er mensen die van me houden, dat die ons komen steunen.
Wat er leuk aan is, is dat degenen die ons steunen, die doen mee aan de dialogen. Dus je ziet een heleboel interessante gesprekken.
Ik moedig ze aan om dit soort gesprekken te hebben. Je kan me niet altijd bijstaan, maar over het algemeen gaat dat wel goed.
En in het nieuws komt er dan heel weinig, de positieve verhalen komen dan heel weinig op het nieuws. De media vindt het eigenlijk spannender om dan een sensatief verhaal erbuiten te brengen.
[00:07:23] Speaker A: Tot slot hè, Geel. Want het was gisteren behoorlijk spannend ook voor jou om daar te staan. Ben je van plan om door te gaan met dit project?
[00:07:30] Speaker B: Zeker. Zolang het financieel haalbaar is en zolang de laatste gijzer daar nog niet thuis is, ga ik door. Dat was mijn belofte. En volgende maand staan we weer waarschijnlijk bij een andere universiteit die erover aan het nadenken is. We zijn aan het kijken waar er plek is en hoe.
En ik probeer nog een beetje dat geheim te houden, zodat er niet nog een grotere demonstratie komt. Maar we gaan in ieder geval, houden we jullie op de hoogte, waar we de volgende keer staan. En het sterkt me enorm dat mensen zoveel lieve berichten sturen en dat ze dus komen als ik er sta met de tunnel. Dat helpt echt.
[00:08:03] Speaker A: Ja, fantastisch. Rachel Meijler, heel veel succes ook met jouw project. Dank je wel.
Vorige week vrijdag hebben vijftig alumni hun bul ingeleverd bij de UvA vanwege het verbreken van de banden met de Hebrew University in Jeruzalem. De actie werd begeleid door luid geschreeuw en gegiel van pro-Palestijnse demonstranten die riepen dat de diploma's waren besmeurd met Palestijns bloed. De groep bestond onder meer uit voormalig vice-president van de Hoge Raad Ernst Neumann en CD-voorzitter Ronnie IJzerman. Ik spreek erover met mede-initiatiefnemer Uri Rosenthal, die ook zijn bul heeft ingeleverd.
Meneer Rosenthal, welkom in de uitzending. Vorige week heeft u met 50 alumni van de UvA, van de Universiteit van Amsterdam, bent u geweest bij het college van bestuur van de UvA om uw bul daarin te leveren. U was een van de initiatiefnemers. Waarom heeft u dat initiatief genomen?
[00:09:11] Speaker C: Ik heb op een bepaald moment een tweet uitgestuurd, ik zei dat tegenwoordig, waarin ik zei dat ik met pijn in het hart mijn bull zou inleveren bij de Universiteit van Amsterdam.
En daar zat een zeer persoonlijk punt achter ook en dat is dat ik destijds in Amsterdam gewerkt heb onder de bezielende leiding van de toenmalige hoogleraar politicologie Hans Douwt.
Hans Douwt werd zeg maar het ankerpunt van wat later is gaan heten de Douwt Affaire. En die affaire had te maken met het feit dat er een aantal marxistisch-leninistische studenten en docenten waren die in feite het onderwijs en onderzoek volledig wilden weghalen bij Douwt die de professionele waarde van de universiteit hoog achtte.
Ik heb toen op een gegeven moment met volledige instemming van Hans Doud besloten om de Universiteit van Amsterdam te verlaten en heb dat gedaan met het schrijven met een brief aan het toenmalige college van bestuur met een mededeling dat ik onder zo'n college niet zou willen dienen. Nou zo ongeveer vijftig jaar later speelt eigenlijk hetzelfde.
Ik ben geen medewerker van de Universiteit van Amsterdam maar ik ben daar afgestudeerd in 1970 bij politicologie en ik heb helaas moeten constateren dat het college van bestuur van de Universiteit van Amsterdam de goede manier waarop je moet omgaan met zaken op een universiteit met voeten heeft getreden. Ze heeft de banden met de Hebrew University in Israël in Jeruzalem opgeschort met op basis van een buitengewoon zwak en niet feitelijk onderbouwd anoniem rapport van een aantal zogenaamde deskundigen, heeft vervolgens dat gedaan zonder met de Hebrew University in contact te treden en dat was op zijn minst noodzakelijk geweest.
Ik voeg eraan toe dat het opschorten van de betrekking heeft op de uitwisseling van studenten. En laat nou net de Hebrew University een universiteit zijn die uitmunt in niet alleen excellentie en hoogwaardig prestige in onderwijs en onderzoek, maar ook nog eens in wat dan het modewoord is inclusiviteit.
[00:12:17] Speaker A: In de zin van dat ook veel Palestijnen op deze universiteit studeren.
[00:12:22] Speaker C: Precies. 20% van de studenten aan de universiteit in Jeruzalem zijn Arabische Israëli's of Palestijnen. Sterker nog, Sarah, het is ook nog zo, dat de Hebrew University bijvoorbeeld honderden beurzen elk jaar geeft aan Palestijnse jongeren om hen bij te spijkeren, ten einde toegang te krijgen tot die prestigieuze universiteit.
[00:12:49] Speaker A: Dus u heeft dat initiatief genomen om uw bil in te leveren en 50 alumni hebben dat samen met u gedaan vorige week vrijdag. Wat was de reactie van het college van bestuur van de UvA op die actie?
[00:13:04] Speaker C: Mag ik één punt nog even benadrukken voordat ik rechtsgeks antwoord geef op je vraag. En dat punt is dat het niet alleen gegaan is en gaat om Joodse alumnie, maar ook nadrukkelijk om niet-Joodse alumnie. En het deel dat wel is opgehangen van een aantal dat stond zelfs in een van de kranten geloof ik, boze joden die hun bulk kwamen inleveren is een typische malicieuze vreming van waar het echt om gaat. Dat gezegd zijnde antwoord op uw vraag het college van bestuur heeft ons uitgenodigd voor een gesprek bij het inleveren van die bul, dat hebben wij op prijs gesteld. We hebben gepraat met de voorzitter van het college van bestuur, Edith Hoogen, en een ander lid van het college van bestuur, niet zijnde director overigens, en in dat gesprek heeft het college van bestuur gezegd dat ze het ongelooflijk betreuren dat wij die stap hebben gezet, Maar wij zijn in feite daarna onverrichterzake teruggekeerd naar de achtergebleven alumni die hun bull hadden ingeleverd, want de delegatie van onze kant heeft in feite nul op het rekest gekregen op al die feiten die we hebben aangevoerd en de argumenten die we hebben doorgesend.
[00:14:46] Speaker A: Nu lijkt er ook sprake te zijn van een soort sneeuwbaleffect, want een commissie heeft een advies gegeven aan de Radboud Universiteit in Nijmegen om ook daar ook te banden met Israëlische universiteiten waaronder ook de Hebrew University in Jeruzalem om die stop te zetten. Had u dit verwacht dat dit ook zou overslaan naar andere universiteiten?
[00:15:06] Speaker C: Ik ben niet verrast door dit feit, want het was al eerder zo dat op een aantal universiteiten de bestuurders van die universiteiten zeer slappe knieën bleken te hebben bij allerlei wanstaltige demonstraties en acties van pro-Palestijnse en mag ik zeggen ook pro-Hamas fanatieke types die daar de boel onveilig hebben gemaakt tot op vaak het grondgebied van de universiteiten en dat speelt zeker in de Radboud Universiteit waar bijvoorbeeld een van de docenten zo ongeveer een frontrunner is in het soort van acties die echt het daglicht niet kunnen velen.
[00:15:56] Speaker A: Nee. Tot slot meneer Roosenthal, wat betekent dit eigenlijk voor het academische klimaat in Nederland als samenwerking met zo'n genommeerde universiteiten als de Hebrew University als die worden stopgezet? Wat betekent dit voor onze universiteiten in Nederland?
[00:16:12] Speaker C: Het betekent voor onze universiteiten in Nederland dat de professionele waarden van academische vrijheid en zeker ook van fact based, op feiten gebaseerd onderzoek en het conclusies trekken op basis van feiten dat die soort van provincionele waarden zwaar onder druk staan en het zou een goede zaag zijn als de Universiteiten, zowel de bestuurders als ook stafleden, die beter zouden moeten weten hun rug zouden rechten en die in de toekomst ook recht zouden en zullen houden.
[00:16:56] Speaker A: Meneer Roosendaal, hartelijk dank voor uw toelichting.
[00:17:00] Speaker C: Graag gedaan.
[00:17:08] Speaker A: Zo zijn we aan het einde gekomen van deze uitzending van Christen voor Israël. U kunt op de hoogte blijven over de actualiteit. Ga daarvoor naar onze website cvi.nl slash actueel. Daar vindt u allerlei interessante artikelen en achtergrond informatie over Israël. En daar vindt u ook deze uitzendingen en onze podcast terug. Nogmaals, veel dank voor het kijken en graag tot de volgende keer.
