Episode Transcript
[00:00:06] Speaker A: Ja, Iers Strijker vanuit Israël, van harte welkom in de uitzending en fijn dat we met jou ook de actualiteit kunnen bespreken in deze uitzending. Vanochtend is er in Jeruzalem een terreuraanslag geweest. Kun jij schetsen wat er is gebeurd?
[00:00:20] Speaker B: Ja, dat was zo'n zeg maar 13 over 10 lokale tijd, dus een uur eerder bij jullie, dat dus twee terroristen een bus binnenstappen en met een automatische pistool burgers op hun hoofd tegen beginnen te schieten. Waarbij uiteindelijk tot nog toen zes Israëli's omgekomen zijn en rond de vijftig gewonden Het is toch een vreselijk drama. Het is toch niet helemaal helder hoe het allemaal gebeurd is, maar een ooggetuiger zegt ook dat de buschauffeur uit de bus zou zijn gestapt, met iemand zou hebben gebeld en dat toen dus de terroristen binnen zijn gekomen en de deuren ook niet zo makkelijk open gingen. Het is zo schokkend om te zien hoe al die mensen over straat rennen. om veilig te komen en je hoort de schoten en uiteindelijk zijn er twee terroristen die uit de buurt van Ramallah kwamen, ook geëlimineerd door een orthodox Garedi-soldaat, Baruch HaShem, dat deze man gewapend was en dat hij terroristen kon.
[00:01:30] Speaker A: Is er verder iets bekend over de daders, wie ze zijn, bij welke groepering ze horen?
[00:01:36] Speaker B: Nou, volgens de Hamas zijn ze dus niet Hamasnikim. Hamas heeft dus niet het opgeëist, maar wel gepreëerd deze laffe daad, zou ik zeggen. Ze kwamen dus uit de Stagin, de gebieden Samaria, rondom Ramallah, dorpjes daar omheen. En ja, we weten nog weinig van hun achtergrond. Maar ja, duidelijk is dus dat ze op moord waren belust en lukraak de Joden wilden doden. En dit keer dus een orthodoxe gemeenschap eigenlijk, want het vond zich plaats in Ramot. Dat is een wijk van Jeruzalem die vrij dicht tegen de gebieden aan ligt. En ja, dat waren hoogzakelijk dus orthodoxe Joden die ook in de bus zaten en die eruit vluchten.
[00:02:23] Speaker A: Ja, het is natuurlijk een grote schok. Weer een aanslag in Israël. Hoe wordt hier in Israël op gereageerd door de mensen?
[00:02:31] Speaker B: Ja, natuurlijk dramatisch voor Israëlië. Zoiets wordt meteen verspreid. Iedereen heeft wel een telefoon en de televisie. Elk kanaal gaat het nu nog steeds over, uren later.
En natuurlijk, iedereen kult je natuurlijk af. Maar ja, er zijn natuurlijk ook mensen die zeggen, ja, dat komt omdat we hun niet toegeven aan een deal. En je krijgt natuurlijk ook altijd weer tegengeluiden van groeperingen die het niet eens zijn met de regering van Netanyahu. En eigenlijk zijn dat eigenlijk constant weer dezelfde verhalen die je hoort ook met de protesten hier in Israël. Gaat het nog wel echt om een deal met hostages of gaat het echt om jullie willen een rechtse regering van Bibi werd hebben?
[00:03:17] Speaker A: Nou ja, over die protesten komen we zo meteen nog even over terug. Maar het afgelopen jaar, afgelopen jaren zien we ook dat het aantal aanslagen verder toeneemt. Neemt ook de angst onder de bevolking voor die aanslagen toe?
[00:03:30] Speaker B: Ja, weet je Israël?
dat in haar 77-jarig bestaan weet dat er elk moment een aanslag kan gebeuren. En toch ben jij zo'n ding. Ja, we zijn allemaal alerter dan anders. Zeker na zo'n aanslag ben je weer wat meer alerter dan anders. Maar ja, persoonlijk heb ik iets van ja, het kan gebeuren, het kan mijn vrouw ook gebeuren als ze naar haar werk gaat, of iedereen die dienst doet. Maar om daar steeds mee te leven, dat schiet ook niks meer op. Dus we weten, er komen meer aanslagen. Een paar minuten voor deze uitzondering was er hier een alarm in het zuiden. We weten dat we ergens in de buurt van een schuilkamer moeten zijn, dus dat heb je allemaal in je achterhoofd. En ja, ik moet wel zeggen, ergens is er dus een hele diepe stress van binnenuit, maar je wil daar gewoon niet echt aan toegeven op een natuurlijke manier, want je wil leven, je wil je ding doen, je wil naar de winkel gaan, je wil je verjaardag gaan vieren.
[00:04:34] Speaker A: Ja, maar je hebt natuurlijk te maken met de realiteit dat Israël een land in oorlog is. Zoals je net zegt, er was net nog een raketalarm van een raket van de Houthis vanuit Jijmen die op Israël weer werd afgevuurd. En het verlies van die tijdens zo'n aanslagen, tijdens raketaanslagen, de stress en ook het verlies in Israël is heel erg groot, ook bij een aanslag zoals die van vanochtend. En over een maand is het twee jaar geleden dat er op 7 oktober 2023 1200 mensen werden vermoord door Hamas. Hoe wordt er in dat kader, nu er ook weer vandaag slachtoffers zijn bijgekomen, hoe wordt daarmee omgegaan in Israël?
[00:05:16] Speaker B: Nou ja, het hele volk is getraumatiseerd door deze gebeurtenissen. Het heeft nog nooit plaatsgevonden binnen Israël, zo'n grote aanslag. Israël is een volk wat vervolgd is door de eeuwen heen. Heel veel pogroms, dat hebben ze meegemaakt à la 7 oktober buiten het land Israël. En ook voordat... Ja, maar niet in Israël zelf. Dus ja, dat is iets wat de mensen ook beangstigt. Kan dit weer gebeuren? Ik had het er nog met een familielid over, van ja, die zegt ook van waar wij wonen, dan kan ook iemand, vrouw Tramalla, of na alleen een bommetje gaan gooien of wat dan ook. Dus de angst zit er bij heel veel mensen wel in. En dat is gewoon zo. En zeker nu op 7 oktober. En met het feit dat dus gisteren ook nog weer een een droom zomaar Israëls luchtruim binnenvalt en een airport in het zuiden deels vernietigd, dat geeft ook meer angst. Waarom is dat niet gesignaleerd? Is dat niet gedetecteerd? Kan er nog meer gebeuren? Een paar maanden geleden is ook zoiets vanuit Libanon binnengekomen en op een eetzaal met studenten terechtgekomen bij Dolevelde. Dus er is dus ook wel wat wang trouwen van zijn we wel alert genoeg?
[00:06:43] Speaker A: Nu is het zo dat elke aanslag, elk verlies zoals ook vandaag weer met die aanslag in Jeruzalem, dat die toch de hoop op vrede, binnenkort vrede, verder gaat beperken. Blijft die hoop volgens jou levend in Israël? Dat het ooit op een dag toch veilig zal zijn daar?
[00:07:07] Speaker B: Dus het komt een keer goed, het komt een keer hartstikke goed. Maar ik denk dat er niet zo snel een menselijke oplossing is. Want ik zie dit persoonlijk gewoon als een geestelijke strijd. Joden mogen hier gewoon niet wonen volgens de grote groeperingen om ons heen en wereldwijd. Koud niet bij joden, zoals in de jaren dertig komen we weer een beetje terug. Cultureel worden joden wereldwijd, wat geboeid wordt academisch ook.
En ik denk van, ja, komt het hier goed? Als je terugkijkt naar de geschiedenis van het jonge Israël, is dat het zoveel teruggegeven heeft. een gebied teruggegeven en nooit echt vrede terug daarvoor gekregen. En ik denk ook niet dat het land van vrede gaat helpen of een Palestijnse staat zoveelste gaat helpen, want hun ideologie blijft, wij moeten ook Haifa, wij moeten ook Tel Aviv, dus we zullen altijd met die strijd blijven. Ik denk totdat gewoon vervuld wordt de provincie uit gods woord.
dat er ooit vrede zal komen vanuit Jeruzalem over heel de wereld en dus de wacht op de Messiaanse tijden, denk ik persoonlijk.
[00:08:16] Speaker A: Ja, nou ja, tegelijkertijd het nieuws wat we vanuit Israël en Nederland tot ons krijgen is dat we vaak beelden zien van protesten die er plaatsvinden in Israël. Zoals afgelopen weekend in Jeruzalem waren er tienduizenden mensen op de been. Dat was in de buurt van het huis waar premier Netanyahu woont. Nu, vaak zijn die protesten tegen de regering en tegen de oorlog en ze zijn voor de vrijlating van de gegijzelden. Is dit echt een onderwerp wat breed leeft binnen de Israëlse samenleving?
[00:08:46] Speaker B: Het bleef heel breed, vooral bij de linkse Israëli's, die inderdaad denken dat met een deal niet alleen maar de gereizelde en de overleden gereizelde terugkomen, maar ook meer een soort verstand zal komen. Maar een gemiddeldeel van de Israëli's denkt van ja, dat heeft 7 oktober wel bewezen, dat dat dus niet werkt. Want de juiste linkse dorpjes rondom Gaza werden aangevallen. Mensen die eigenlijk heel positief stonden tegenover Arabieren en de Gazanen. En het leek natuurlijk heel sterk, maar er is een enorme polarisatie binnen ons volk hier. En dat is natuurlijk een verbetspunt, dat dat mag veranderen.
[00:09:31] Speaker A: Ben jij zelf gaan protesteren?
[00:09:33] Speaker B: Nee, ik ben niet gaan protesteren, want ik protesteer niet tegen de regering. Want ik denk dat dat ook helemaal geen effect heeft en dat het ook heel slecht is voor de mentaliteit van het leger. Voor al die jongens die nu in het leger zijn, die vechten voor het behoud van Israël, ga je nu ook demonstreren daartegen. Waar ben je dan eigenlijk mee bezig? Waar zijn die 900 Soldaten voor gestorven hebben net over 1.200, wat jij zei, op 7 oktober. Maar intussen zijn er ook 900 soldaten opgekomen. Die bieden een deal. Wat betekent een deal? Dat betekent dat er dus heel erg veel terroristen vrijkomen en Hamas zal niet zomaar al die gewijzelden loslaten, want daar hebben ze geen poten onder te staan. Dus ja, ze moeten die dienst ontworpen.
[00:10:26] Speaker A: Ik kan me voorstellen dat het ook bijvoorbeeld binnen gezinnen, binnen families, binnen vriendenkringen ook echt een onderwerp van gesprek is. Dat de ene neef denkt haar zus over en de andere neef denkt haar zoon over. Hoe is dat in jouw eigen omgeving?
[00:10:41] Speaker B: Nou ja, mijn eigen omgeving is vrij engstredens in het rechtse denken. Dus dat we dus door moeten gaan met het uitschakelen van Hamas en Hamas onder druk zetten dat zij de wapens neerleggen en het gegevens terug geven, omdat er dan meteen rust zal komen. Een andere oplossing is het niet. Binnen onze familie is dat gewoon een eenheid. Maar we hebben ook vrienden die daar anders over nadenken, ja. En daar heb je wel eens vele discussies mee, maar ook het algemeen. Ja, iedereen mag doen denken wat hij wil, maar als je hier door Israel rijdt, is hier overal van die gele, ja, vlaggetjes zeg maar en dat ze allemaal bring them home en iedereen wil dat dat ze terug worden gebracht maar ik vind het gewoon niet fair dat ze alleen maar schrijven ook in de Nederlandse kranten van ja het is biblioom en politiek gewin te doen en ja ik denk dat dat wel waar is.
[00:11:44] Speaker A: Nee. Nou ja, als je kijkt naar protesten die gaan over Israël, maar die plaatsvinden in Nederland, dus protesten voor het einde van de oorlog, dan staat vaak en bijna uitsluitend het leed en de verwoestingen in Gaza, die staat daar centraal. Nu zie je ook in Israël wel de roep om de oorlog te beëindigen, die wordt ook steeds groter. Is er eigenlijk naast het lot van de gegijzelden, wat je net zegt, dat wil elke Israëli, is er ook aandacht voor het lot van de gazanen?
[00:12:16] Speaker B: Nou ja, kijk, dat zal er ongetwijfeld zijn en dat hebben wij in principe ook. Het is absoluut geen mooie situatie door in zijn leven dat Gaza bijna volledig verwoest is. en dat de voorzieningen weer mager zijn, ook al is er geen ondersnood. Er wordt echt voldoende eten binnengebracht. Je hebt nu de vele kanalen, maar het is natuurlijk een afschuwelijke situatie daar. Daar zijn we het allemaal over eens. Maar we denken ook dat het mogelijk zou zijn geweest wanneer ook de gazane zou hebben geholpen om het regime van Hamas te onderdrukken en is de IDF te helpen om bijvoorbeeld de gatofien, de gegeizelde, te vinden of te cremeren. Want er komt er helemaal niets van uit. Vanuit totaal geen hulp. En ze willen ook eigenlijk niet uit Gaza-stad weg. Dus tuurlijk is het becombineerd. Het is erg schuwelijk als je zo onderdrukt wordt door een leger, ons leger in dit bepaal, hoewel dat gewoon Wel wordt geadviseerd, we gaan nu weg, want we gaan nu bombarderen. Dus het is beter dat je naar het opvangcentrum gaat, waar ook eten is, dan dat je blijft zitten. En die bekoemnis is er zeker, want we zien natuurlijk ook het verdriet en de narigheid. Absoluut. Maar aan de andere kant heb ik zelf ook die vermoedens. Zorg ervoor dat je daar weg gaat uit die zone. En help mee, als je dat belangrijk vindt, om die terrorisme Saatje die jou ook onderdrukt te doen verdwijnen.
[00:13:54] Speaker A: Ja, ik heb nog eigenlijk twee vragen tot slot. Jair, je noemde net ook al het houd vast wat je vindt in de Bijbel. De feesten komen eraan. Eind september begint Rosh Hashanah en dan beginnen de najaarsfeesten in Israël. Wat geeft jou juist in deze tijden dat er ook aanslagen zijn, dat er constant alarmen zijn, dat de oorlog doorgaat. Wat geeft jou vanuit de Bijbel houd vast om door te gaan?
[00:14:21] Speaker B: Ja, wat mij pas geeft, is dat de feesten die in het verschiet liggen, inderdaad over precies twee weken, is het Yom Teruah. Het begint in de zevende maand, waarvoor ze het zo nagenoemd hebben. En dat zijn niet feesten van mensen, dat zijn de feesten van God van Israël. God van Israël heeft die bepaald. Als u het weet, is het 23, dat stelt. Dit zijn de feesten des Heren. Dus het zijn godsfeesten. Nou, ik geloof in de God van Amel en muzikant Jacob. En dat geeft hoop dat er momenten komen dat we naar hem toe mogen gaan, dat we vergeving mogen vragen aan onze medemens, maar vooral ook aan onze opschepper. En dat ook de grote gedoemdag daarna komt. Het zijn geen feesten die ook binnen door Joshua, door Jezus zijn afgeschaft of wat dan ook. Die feesten geven hoop, zeker ook het Loputefeest, waar nu natuurlijk toch al een schaduw over is getrokken te zien.
op de laatste dag, misschien gaat het al raar, het vreselijke bloed wat plaatsvindt. Maar het schepen wat er is nu weer aan de hand, terwijl we praten, dat er dus een toekomst zal zijn die goed is. Dat gaat er gewoon vanuit.
Persoonlijk denk ik dat er nog wel heel wat nagelijkheid komt deze komende dagen. Ook omdat Iran nog niet stil zit en de hoeties niet zo makkelijk te verslaan zijn. Bij het Gaza nog af en toe wat ellende komt. Maar er is hoop, want God heeft beloofd dat het goed komt met zijn aarde en daar hou ik me gewoon aan vast.
[00:15:57] Speaker A: Ja, jij noemt net dat er een alarm is, dus ik zal je niet al te lang aan de praat houden, want volgens mij moet jij zo de schuilkelder in, maar waar kunnen wij voor bidden?
[00:16:06] Speaker B: Niet voor ons hier in Naleg, gelukkig, maar wel binnen een uur al op verschillende plekken, dus dat is vooral in het zuiden. Ik denk dat het goed is om te bidden voor eenheid binnen het volk van Israël. en dat de geest van God zich mag openbaren over alle vlees zoals ook in Joël 3 beschreven staat. En dat we mogen opzien naar de pot van Israël en dat hij dan onze harten zal aanraken en eigenlijk ons allen zal aanraken. Dat de mensen ook mogen jaloers zijn dat als Israël valt er veel meer ontvalt en dat het een geestelijke strijd is. Een bied voor de vrede van Israël en ook dat we de goede keuze maken en ook Er worden ook fouten gemaakt door Israël, grootschapsfouten.
En ja, het gebed is gewoon zo belangrijk, want de boeren hebben scheppingskracht. En nou, ja, vragen we, en Gimona is nu alarm. Ja, het gaat dus aardig met bidden voor veiligheid.
[00:17:18] Speaker A: Bidden voor veiligheid, dat gaan we zeker doen. Dank voor je toelichting, Jair Strijker en heel veel sterkte daar in Israël.
[00:17:25] Speaker B: Ja, dankjewel allemaal en gods regen voor jullie ook.
